கோஹினூர் வைரத்தினை மீட்போம்

ஒரு துரதிருஷ்டத்தின் அடையாளம். 01

நாட்டில் ஏதாவது செய்கின்றார்களோ இல்லையோ, தற்போதைய மத்திய அரசிற்கு நாட்டிற்கு வெளியே ஏதாவது செய்வதில் அலாதி பிரியம். அப்படித்தான் கோஹினூர் வைரத்தினை மீட்போம் என கிளம்பி இருக்கின்றார்கள்.

இப்பொழுது தொல்லியல் துறையும் தகவல் அறியும் சட்டமும் நீதிமன்றத்தில் முட்டி கொண்டிருக்கின்றது, நாட்டை விட்டு வைரம் எப்படி வெளியே போனது என கிளம்புகின்றார்கள்

மீட்க கிளம்பியவர்கள் இப்பொழுது எப்படி வைரம் லண்டன் சென்றது என கிளம்பிவிட்டதுதான் கொடுமை

அந்த வைரத்தினை மீட்பது அவ்வளவு எளிதா? என தெரியவில்லை. காரணம் லண்டனின் அனைத்து கலை பொருளும் எகிப்து பிரமிடு, அரேபியா,இந்தியா என சுருட்டியதாக இருக்கும், எல்லாம் திரும்ப‌ கொடுக்க ஆரம்பித்தால் குதிரை வண்டி கூட மிஞ்ஞாது என்பது அவர்களுக்கும் தெரியும். இப்பிரச்சினை கிளம்பும் பொழுதெல்லாம் அது பாகிஸ்தானுக்கு சொந்தமானது (அவர்கள் எடுத்த இடம் லாகூர்) என கிளப்பிவிடுவது பிரிட்டிசார் ஸ்டைல்.

இது மத்திய அரசிற்கும் தெரியும், எப்படியாவது பாகிஸ்தானுடன் உரசாமல் இவர்களால் அரசியல் செய்யமுடியாது, வேறு எந்தவகை அரசியலும் தெரியவில்லை. என்ன செய்வது? இதனை இழுத்தால் பாகிஸ்தான் வரும், இமேஜினை வளர்க்கலாம்.

ஆட்சிக்கு வந்தால் காஷ்மீரின் 370ம் சிறப்புபிரிவினை ரத்துசெய்வோம் என முழங்கியவர்கள், உயர் நீதிமன்றம் நாக்கை மடக்கி, விரலை ஆட்டி எச்சரித்தபின் 80,000 கோடி வளர்ச்சிதிட்டம் என மாறிவிட்டார்கள் அல்லவா? அப்படித்தான் இவர்கள். சரி இவர்கள் பிரிட்டனிடமும் பின் பாகிஸ்தானிடமும் மல்லுகட்டி பின் வாய்மூடி அமைதியாகும் முன் கொஞ்சம் வைரத்தினை பார்க்கலாம்.

விலை உயர்ந்த கல்தான் வைரம், ஆனால் சில நம்பமுடியாத நம்பிக்கைகளை கொண்டது, எல்லா கற்களையும் எளிதாக வாங்கும் இந்திய சமூகம் வைரத்திற்கு மட்டும் ஆயிரம் கட்டுப்பாடுகளை விதித்திருந்தது, அப்படியல்லாமல் வாங்கினால் வைரம் அதன் உரிமையாளரின் வம்சத்தை அழித்துவிடும் என்பார்கள்.

அதற்கு பெரும் உதாரணம்தான் கோஹினூர் வைரம்.

அது தென்னிந்தியாவின் கோல்கொண்டா சுரங்கத்தில் கிடைத்தது என்பார்கள், சாதாரண வைரத்தின் அளவு 8 கேரட் என்றால் இது கிடைக்கும்பொழுது இருந்த அளவு 200 கேரட் அளவுக்கு இருந்தது, அதாவது சிட்டுகுருவி முட்டை சாதாரண வைரம் என்றால் வான்கோழிமுட்டை இந்த வைரம்.

தென்னிந்தியா வைரங்களுக்கு அக்காலத்தில் பெயர் பெற்றது, பின்னர் தென் ஆப்ரிக்காவில் கிடைக்க ஆரம்பித்ததால் வெள்ளையர் கண் அங்கு சென்றுவிட்டது, இல்லை என்றால் தென்னிந்தியாவின் எல்லா பக்கமும் தோண்டிபார்த்திருப்பார்கள் வெள்ளையர்கள்.

இந்த வைரத்தின் வரலாறு மிக பெரிது, தலைவர் கவுண்டமணி சொல்வது போல, இந்த காரை யார் யாரெல்லாம் வச்சிருந்தாங்க தெரியுமா? என்பது போல அதன் வரலாறு மிக பெரியது, சுருக்கமாக சொன்னால் அதன் 900 வருட நாடோடி பயணம் மட்டும் தனி புத்தகம் 10 எழுதலாம்.

ருத்ரம்மா கதையில் பார்த்தோம் அல்லவா? காகதீய பேரரசு, அவர்களின் ஆட்சியில் ஒரு அம்மன் சிலை தலையினை வாரங்கல் பக்கம் அலங்கரித்துகொண்டிருந்தது அது. மாலிக்காபூர் தென்னகம் வரும்பொழுது (இவர்தான் இன்றைய தெலுங்கு வந்தேறிகள் பிரச்சினையின் பிதாமகன், இவர் கிருஷ்ணா நதியில் விழுந்து செத்திருந்தால் இன்று பாரதிராஜாவின், சீமானின் ஒப்பாரிக்கு வேலை இல்லை) இதனை கொள்ளையிட்டு டெல்லிக்கு கொண்டு சென்றான், கில்ஜியின் அரண்மனையினை அது அலங்கரித்தது.

பின் குவாலியர் மகாராஜாவிடம் (ராஜஸ்தான் முதல்வர் வசுந்திராவின் குடும்பம்) கொஞ்சநாள் இருந்தது, அதன் பின் இப்ராஹிம் லோடி பிடுங்கி கொண்டார். டெல்லிக்கு முதன் முதலில் பீரங்கியுடன் வந்த பாபரிடம் பின் இந்த வைரம் சரணடைந்தது.

அதன் பின் ஹூமாயுன் கொஞ்சகாலம் தடுமாற இந்த வைரம் அண்டை நாடான பாரசீகம் அதாவது ஈரான் அரசனிடம் சென்றது, அதன் பின் அந்த வம்சம் நிலை குலைய ஒரு வைர வியாபாரி மூலம் தக்காண நிஜாமினை அடைந்தது. (பார்த்தீர்களா அன்று வைரத்தை வாங்க கூட ஒரு வெள்ளை பணக்காரன் இல்லை, இன்றைய நிலை என்ன?)

இந்த காலகட்டத்தின் இதன் பெயர் “பாபரின் வைரம்”.

நிஜாம் மாமன்னன் ஷாஜகானுக்கு அதனை அளித்தார், அதனை தன் காலத்திற்கு பின் தாஜ்மகால் அருகே ஒரு கருப்புதாஜ்மஹால் கட்டி அதில் இதனை பதிக்க வேண்டும் என ஷாஜகான் விரும்பி இருந்தார். ஆனால் ஓளரங்க சீப் அட்டகாசத்தில் அவர் சிறையில் தள்ளபட்டார், அங்கு தாஜ்மஹால் நோக்கி ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந்திருக்கும் ஷாஜகான், அந்த கட்டடத்தின் அழகினை, இந்த வைரத்தில் பிரதிபலித்து கண்ணீர் விட்டுகொண்டிருந்தார்.

தாஜ்மஹால் உருவம் இந்த வைரத்தில் தெரிந்தால் எப்படி இருக்கும்? அதனை பார்த்து அழவா தோன்றும்? என்ன செய்வது துன்பத்தில் இன்பம், இன்பத்தில் துன்பம் என்ற நியதிக்கு மன்னனும் விதிவிலக்கல்ல.

உண்மையில் ஓளரங்கசீப் ஒரு வித்தியாசமான மன்னர், அவரின் எளிமை அப்படி. மற்றவர்கள் என்றால் இதனை விட்டிருப்பார்கள்? தலைக்கு மேல் ஒரு ஸ்டாண்ட் வைத்து அதன்மேல் இதனை வைத்துகொண்டு அலைந்திருப்பார்கள்.

ஆனால் அவுரங்கசீப் அந்த வைரத்தையும் கண்டு கொள்ளவில்லை, மயிலாசனத்தையும் கண்டுகொள்ளவில்லை , ஒரு மாதிரியான ஆசாமியாஅக இருந்திருக்கின்றார்

ஒளரங்க சீப்பிற்கு பின் சொல்லிகொள்ளும் பரம்பரைகள் இல்லை, எல்லாம் எங்க தாத்தா பாட்டன் யார் தெரியுமா? என்றே காலத்தை கழித்துகொண்டிருந்தன, அப்பொழுது பாரசீக புயல் அதாவது இரண்டாம் அலெக்ஸாண்டர் என்ற மாவீரன் கிளம்பினார்.

மேற்கே சென்றால் ஓட்டமான் துருக்கியர் தொலைத்துவிடுவார்கள், வடக்கே ஒன்றுமில்லை, மாவீரன் என்ன செய்வான், டெல்லி மீது பாய்ந்தான்.

அவர் நாடிர் ஷா அல்லது நாடர் ஷா (“நாடார் சங்கத்து சங்கத்து” ஆட்கள் கவனிக்கலாம், முடிந்தால் ஈரானில் எங்கள் வம்சம் என பொளந்து கட்டலாம் யார் கேட்கபோகின்றார்கள் 🙂 ) அவன் டெல்லியினை கைபற்றினான், இந்த வைரத்தை முன்னமே அறிந்திருந்தபடியால் ஒரு இடுக்கு விடாமல் தேடினான் ஆனால் கிடைக்கவில்லை.

காரணம் மன்னர் முகமதுவும் அதனை உணர்ந்து தலைப்பாகையில் வைத்திருந்தார், அவர் சமாதான உடன்படிக்கைக்கும் வந்திருந்தார், வைரத்தை எங்கும் தேடியும் கிடைக்காத நாதர் ஷா, இறுதியாக மன்னன் தலைப்பாகையினை கண்டான் அது வித்தியாசமாக இருந்தது.

புன்னகைத்த நாடிர்ஷா அதனை அதனை அவிழ்த்தான், அந்த ஒளிமலை ஒளிர்ந்தது, வாய்விட்டு சொன்னான் “இதோ ஒளிமலை” அதாவது பெர்சிய மொழியில் “கோ ஹி நூர்”, தமிழில் “அழகான ஒளி மலை”.

(இந்த வரலாற்று பெயரினை கண்ட கருமத்திற்கெல்லாம் வைத்து, வரலாற்றினை பாதுகாக்கின்றனர் 🙂 )

அந்த வைரத்திற்கு அவன் அன்று சூட்டிய பெயர் காலத்திற்கும் நிலைத்துவிட்டது.

(அப்படியே பாபரின் வைரம் எனும் பெயர் நீடித்திருந்தால் இந்த அரசு என்ன செய்திருக்கும்? இது ஒரு வேளை ஆப்கானிய வைரமாக இருக்கலாம் எமக்கு வேண்டாம், தாலிபன்களிடம் கொடுங்கள் யார் மீதாவது எறிந்து கொல்லட்டும் என்ற வாய்ப்பு உண்டு, எப்படியோ நாடிர் ஷா வாழ்க 🙂 )

அதன் பின் பஞ்சாபில் சீக்கிய அரசு எழும்பிற்று, மாவீரன் ரஞ்சித் சிங் தூள் பறத்தினார், அடித்த அடியில் ஈரானின் கோஹினூர் அவர் கைகளில் வீழ்ந்தது, சீக்கியர் அல்லவா? தலையில் வைக்காமல் கையின் மேற்புறத்தில் கங்கணம் போல கட்டிகொண்டு சந்தோஷபட்டுகொண்டார்.

அதன்பின் கிழக்கிந்திய கம்பெனி இந்தியாவினை விழுங்க, வீரமான சீக்கிய இனமும் வெற்றிகொள்ளபட, வைரம் கம்பெனிக்கு வந்தது. ஆனால் அப்பொழுது கம்பெனி ஆட்சி, வைரம் ஆளுநர் டல்ஹவுசியிடம் இருந்தது. இதனை அறிந்த பிரிட்டன் அரசு சும்மா இருக்குமா?

கம்பெனியினை மிரட்டி கைபற்றிகொண்டது, இங்கிலாந்து அரசர்கள் கிரிடத்தை அலங்கரிக்கும் விதமாக அது 106 காரட்டாக குறைக்கபட்டது, இன்று பிரிட்டன் மகாராணியின் கிரீடத்தை அலங்கரித்துகொண்டிருக்கின்றது.

இப்படியாக ராணி ருத்ரம்மா காலத்திலிருந்து தெரியவரும் இதன் வரலாறு, இன்று எலிசபெத் மகாராணியாரிடம் வந்து நிற்கின்றது. சும்மா சொல்லகூடாது, இதனை சுற்றிவந்தால் 900 ஆண்டுகால வரலாற்றினை புத்தகத்தை புரட்டாமலே படித்துவிடலாம்.

இந்த வைரத்தை வைத்திருந்ததால் என்ன ஆனது? எல்லா வம்சத்தையும் அது வீழ்த்தியதா? எப்படிபட்ட சம்பவங்களால் இது வினோதமாக பார்க்கபட்டது?

பார்க்கலாம்

[ October 17, 2018 ]

(தொடரும்)