பகவத் கீதை‍ 11

கீதையின் மகா முக்கியமான இந்த அத்தியாயம் விஸ்வரூப தரிசனம் என்பதாகும், கண்ணன் தன் கடவுள் தன்மையினை முதன் முறையாக அர்ஜூனனுக்கு காட்டுகின்றான், அது தொலைவில் ஞான திருஷ்டியில் காட்சிகளை கானும் சஞ்சயனுக்கும் தெரிகின்றது

அர்ஜூன பயமும் அச்சமும் சந்தோஷமும் கலந்த நிலையின் உச்சத்தில் கண்ணனை கடவுள் என உணர்ந்து முழு அடைக்கலமாகும் இடமே இந்த விஸ்வரூப தரிசனம், அதை கீதைபடியே காணலாம்..

அர்ஜூனன் சொல்கின்றான், “கண்ணா, நீன் எனக்கு இரக்கம்காட்டி, கருணைகாட்டி ஆத்ம ஞானமென்ற பரம ரகசியத்தைஎனக்கு உரைத்தது கேட்டு நான் தெளிவடைந்துவிட்டேன்.

உயிர்களின் தோற்றத்தையும் அழிவையும் பற்றி விரிவுறக் கேட்டேன, உன் குறைவில்லா பெருமையையும் கேட்டேன்.

கண்ணா உன்னைப்பற்றி நீ எனக்குச் சொல்லியபடியே, உன் ஈசுவர ரூபத்தைக் காண விரும்புகிறேன். அதை நான் அதை காணுதல் சாத்தியமென்று நீ கருதுவாயெனில், எனக்கு உன் முழு வடிவினை காட்டுவாயாக‌

கண்ணன் சொல்லுகிறான், அர்ஜூனா இதோ பல நூறாகவும், பல்லாயிரமாகவும் வகையான‌, நிறங்கள் பலவகையான என் உன்னத‌ ரூபங்களைப் பார். சூரியன்களை பார்; திசைகளை பார்; அசுவினி தேவரைப் பார். அர்ஜூனா இதற்குமுன் கண்டிராத பல ஆச்சரியங்களைப் பார்.

அர்ஜுனா! இன்று, இங்கே, என்னுடலில் சராசரமான உலக முழுதும் ஒருங்கு நிற்பதைப் பார்; இன்னும் வேறு நீ எதைக் காண விரும்பினும், அதை இங்கு பார், உன்னுடைய இயற்கையான இக்கண்களால் என்னைப் பார்க்க முடியாது. உனக்கு ஞானக் கண் கொடுக்கிறேன். என்னுடைய ஈசுவர யோகத்தைப் பார்.

சஞ்ஜயனும் இதை பார்த்து அசந்து நிற்கின்றான் அதை திருஷ்டிராசனுக்கும் சொல்கின்றான்

மன்னரே, பெரிய யோகத் தலைவனாகிய கடவுள் அர்ஜூனனுக்கு மிக உயர்ந்த தன் கடவுள் வடிவைக் காட்டினான். (அவ்வடிவம்) பல வாய்களும், பல விழிகளுமுடையது; பல அற்புதக் காட்சிகளுடையது; பல திவ்யாபரணங்கள் பூண்டது; பல தெய்வீகப் படைகள் ஏந்தியது.

திவிய மாலைகளும் ஆடைகளும் புனைந்தது; திவ்ய கந்தங்கள் பூசியது; எல்லா வியப்புக்களும் சான்றது; எல்லையற்றது; எங்கும் முகங்களுடைய தேவ ரூபம். வானத்தில் ஒருங்கே ஆயிரம் சூரியன் எழுவாராயின் அங்கு தோன்றும் ஒளியை அந்த மகாத்மாவின் ஒளிக்கு நிகராகக் கூறலாம்.

அங்கு பல பகுதியாய் பூலோகம் முழுதும் அந்தத் தேவ தேவனுடைய உடலில் ஒருங்குற்று நிற்பதை அப்போது பாண்டவன் கண்டான்.

அர்ஜூனன் பெரு வியப்பெய்தி, மயிர் சிலிர்த்து, அக்கடவுளை நடுங்கிய கரங்களோடே வணங்கிக் கைகளைக் கூப்பிக் கொண்டு சொல்லுகிறான்.

பகவானே, உன் உடலில் எல்லாத் தேவர்களையும் காண்கிறேன். பூத வகைகளின் தொகுதிகளைக் காண்கிறேன். தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் ஈசனாகிய பிரமனையும், எல்லா ரிஷிகளையும் தேவ சர்ப்பங்களையும் இங்கு காண்கிறேன்.

பல தோளும், பல வயிறும், பல வாயும், பல விழிகளுமுடைய எல்லையற்ற வடிவிலே நின்னை எங்கணும் காண்கிறேன். எல்லாவற்றுக்கும் ஈசனே, எல்லாந் தன் வடிவாகக் கொண்டவனே, உனக்கு முடிவேனும், இடையேனும், தொடக்கமேனும் காண்கிலேன்.

மகுடமும் செங்கோலும் சக்கரமும் தரித்தவனே ஒளித்திரளாகி ஒளிர்வாய். தழல்போல் தீயும், சூரியனும் போல அளவிடற்கரியதாக உன்னை காண்கிறேன்.
அழிவில்லாதவனே, அறிந்து கொள்ள சிறந்தவனே, உலகை தாண்டியவனே, குறையில்லாமல் அறத்தை காப்பவனே, நீயே அழிவில்லாத நாயகன் என கண்டேன்

தொடக்கமும் முடிவுமில்லாமல், வரம்பே இலாமல் , ஏகபட்ட தோள்களை சூரியனை சந்திரனை கொண்டவனே

வானத்துக்கும் பூமிக்கும் நடுவேயுள்ள இடைவெளியும் எல்லாத் திசையும் உன்னால் நிரப்புற்றிருக்கின்றன. உன்னுடைய அற்புதமும் உக்கிரமுமான இவ்வடிவத்தைக் கண்டு மூன்று உலகங்களும் நடுங்குகின்றன.

இந்த வானவர் கூட்டமெல்லாம் உன்னுள்ளே புகுகின்றது. சிலர் அச்சமெய்தி நின்னைக் கைகூப்பிப் புகழ்கின்றனர். மகரிஷிகளும் சித்தர்களுமாகிய கூட்டத்தார் உன்னை வண்மையுடைய புகழுரைகள் சொல்லிப் புகழ்கின்றனர்.

*ருத்திரர், ஆதித்யர், வசுக்கள், சாத்யர், விசுவே தேவர், அசுவினி தேவர், மருத்துக்கள், ஊஷ்மபர், கந்தர்வர், யக்ஷர், அசுரர், சித்தர், இக்கூட்டத்தார்களெல்லாரும் உன்னை வியப்புடன் நோக்குகின்றனர்.

பல வாய்களும், விழிகளும், பல கைகளும், பல கால்களும், பல வயிறுகளும், பல பயங்கரமான பற்களுமுடைய உன் பெருவடிவைக் கண்டு உலகங்கள் நடுங்குகின்றன. யானும் அப்படியே.

வானைத் தீண்டுவது, எரிவது , பல வர்ணங்களுடையது. திறந்த வாய்களும் கனல்கின்ற விழிகளுமுடையது. இனைய உன் வடிவத்தைக் கண்டு விஷ்ணுவே, எனக்கு நிலைகொள்ளவில்லை. யான் அமைதி காணவில்லை

பயம் தரும் பற்களையுடைத்தாய், ஊழித் தீ போன்ற நின் முகங்களைக் கண்ட அளவிலே, எனக்குத் திசைகள் தெரியவில்லை; சாந்தி தோன்றவில்லை. தேவர்களின் தலைவனே; வையகத்துக்கு உறைவிடம் ஆவாய்; அருள் செய்க

இதோ, இந்தத் திருதராஷ்டிரனின் மக்களெல்லாரும் மற்ற அரசக் கூட்டத்தார்களுடன் நின்னுள்ளே (புகுகின்றனர்). பீஷ்மனும், துரோணனும், சூதன் மகனாகிய இந்த கர்ணனும் நம்முடைய பக்கத்து முக்கிய வீரர்களும், உன் கொடிய பற்களுடைய பயங்கரமான உன் வாய்களில் விரைவுற்று வீழ்கின்றனர். சிலர் நின் பல்லிடைகளில் அகப்பட்டுப் பொடிபட்ட தலையினராகக் காணப்படுகின்றனர்.

பல ஆறுகளின் வெள்ளங்கள் கடலையே நோக்கி வந்து வீழ்வது போல் இந்த நரலோக வீரர் உன் சுடர்கின்ற வாய்களில் வந்து வீழ்கின்றனர். விளக்குப் பூச்சிகள் மிகவும் விரவுடனெய்தி எரிகின்ற விளக்கில் வீழ்ந்து நாசமுறுதல் போல, உலகங்கள் மிகவும் விரைவுடன் நின் வாய்களில் வந்து விழுந்து நாசமடைகின்றன.

கனல்கின்ற உன்ன் வாய்களால் எப்புறத்தும் எல்லா உலகங்களையும் நீ தீண்டுகிறாய். உன் உக்கிரமான சுடர்கள் தங்கதிர்களால் வைய முழுதையும் நிரப்பிச் சுடுகின்றன.

அய்யனே உக்கிர ரூபந் தரித்த நீ யார்? எனக்குரைத்திடுக, தேவற்களிற் சிறந்தாய், நின்னை வணங்குகிறேன். அருள் புரி. ஆதியாகிய உன்னை அறிய விரும்புகிறேன். இங்கு உனது தொழிலை அறிகிலேன்.

கண்ணன் சொல்லுகிறான் ” உலகத்தை அழிக்கத் தலைப்பட்ட காலமே நான் மனிதர்களை இங்குக் கொல்லத் தொடங்கியுள்ளேன். இங்கிருதிறத்துப் படைகளிலே நிற்கும் போராட்கள் அனைவரும் நீ அவர்களை கொல்லாவிட்டாலும் அழிக்கபடுவர்

ஆதலால் நீ எழுந்து நில்; புகழ் அடை “பகைவரை வென்று செழிய ராஜ்யத்தை ஆள். நான் இவர்களை ஏற்கனவே கொன்றாய் விட்டது. நீ வெளிக்காரணமாக மட்டும் நின்று தொழில் செய். (*இடக்கைவீரன் துரோணனையும், பீஷ்மனையும், ஜயத்ரதனையும், கர்ணனையும் மற்ற யுத்த வீரர்களையும் நான் கொன்றாய்விட்டது. உலகறிய‌ நீ கொல்; அஞ்சாதே; போர் செய்; செருக்களத்தில் உன் பகைவரை வெல்வாய்.

சஞ்சயன் சொல்லுகிறான், பர்ந்தாமன் சொல்லிய இவ்வார்த்தையைக் கேட்டுப் பார்த்தன் மெய்ந் நடுக்கத்துடன் அஞ்சலி புரிந்தான். மீட்டும் கண்ணனை நமஸ்காரம் பண்ணி, அச்சத்துடன் வாய் குழறி வணங்கிச் சொல்லுகிறான்.

அர்ஜுனன் சொல்லுகிறான் ” ரிஷிகேசா உன் பெருங்கீர்த்தியில் உலகங் களிப்பதும் இன்புறுவதும் பொருந்தும். ராட்சதர் அச்சமுற்றுத் திசைகளில் மறைகிறார்கள். சித்தக் குழாத்தினர் அனைவரும் நின்னை வணங்குகிறார்கள்.

உன்னை எங்ஙனம் வணங்காதிருப்பார்? நீ ஆதி கர்த்தா. பிரம்மனிலும் சிறந்தாய். அநந்தா, தேவேசா, வையத்தின் உறைவிடமே, நீ அழிவற்ற பொருள், நீ சத்; நீ அவற்றைக் கடந்த பிரம்மம். 38. நீ ஆதிதேவன், தொல்லோன், நீ இந்த அகிலத்தின் பரம நிலையம். நீ அறிவோன், நீ அறிபடு பொருள். நீ பரமபதம். அநந்த ரூபா நீ இவ்வுலகினுட் பரந்து கிடக்கிறாய்.

நீ வாயு, யமன், அக்கினி, வருணன், சந்திரன், முப்பாட்டனாகிய பிரமன் நீ. உன்னை ஆயிரமுறை கும்பிடுகிறேன். மீண்டு மீண்டும் உனக்கு “நமோ நம:”

உன்னை முன்புறத்தே கும்பிடுகிறேன்; உன்னைப் பின்புறத்தே கும்பிடுகிறேன். எல்லாமாவாய், உன்னை எப்புறத்துங் கும்பிடுகிறேன். நீ எல்லையற்ற வீரியமுடையாய், அளவற்ற வலியுடையாய், சர்வத்திலும் நிறைந்திருக்கிறாய்; ஆதலால் நீ சர்வம்.

இப்படிப்பட்ட உன் பெருமையை அறியாமல் நின்னைத் தோழனென்று கருதித் துடிப்புற்று, “ஏ கண்ணா! ஏ யாதவா! ஏ தோழா!” என்று தவறுதலாவேனும் அன்பாலேனும் நான் சொல்லியிருப்பதையும், விளையாட்டிலும், படுக்கையிலும், இருப்பிலும், உணவிலும், தனியிடத்தேனும், அன்றி (மற்றவர் முன்னே யெனினும்) நான் உனக்கு வேடிக்கையாகச் செய்திருக்கும் அவமதிப்புகளையும் , அவற்றையெல்லாம் பொறுக்கும்படி வேண்டுகிறேன்.

சராசரமாகிய இவ்வுலகத்துக்கு நீ தந்தையாவாய், இவ்வுலகத்தால் தொழத்தக்கனை; மிகவும் சிறந்த குரு நீ. உனக்கு நிகர் யாருமில்லை, எனில் உனக்கு மேல் வேறு யாவர்? மூன்று உலகங்களையும் ஒப்பற்ற பெருமை உடையவனே!

ஆதலால், உடல் குனிய வணங்கி உன்பால் அருள் கேட்கிறேன். ஈசா, வேண்டுதற்குரியாய், மகனைத் தந்தை போலும், தோழனை தோழன் போலும், அன்பனை யன்பன் போலும் நீ என்னைப் பொறுத்தல் வேண்டும். இதற்கு முன் காணாததை இன்று கண்டு மகிழ்ச்சியுறுகிறேன் எனினும், என் மனம் அச்சத்தால் சோர்கிறது. தேவா, எனக்கு, நின் முன்னை வடிவத்தைக் காட்டுக. தேவேசா, ஜகத்தின் நிலையமே, எனக்கருள் செய்க.

முன்போலவே, கிரீடமும், தண்டும் கையில் சக்கரமுமாக நின்னைக் காண விரும்புகிறேன். அகில மூர்த்தியே, ஆயிரந்தோளாய், முன்னை நாற்றோள் வடிவினை எய்துக.

கண்ணன் சொல்லுகிறான்: அர்ஜுனா! நான் அருள்கொண்டு ஆத்ம யோகத்தால் எனது பரவடிவை நினக்குக் காண்பித்தேன். ஒளிமயமாய், அனைத்துமாய், எல்லையற்றதாய், ஆதியாகிய இவ்வடிவத்தை இதற்கு முன் உன்னைத் தவிர வேறு யாரும் பார்த்ததே கிடையாது.

வேதங்களாலும், வேள்வியாலும், கல்விகளாலும், தானங்களாலும், கிரியைகளாலேனும், மனித உலகத்தில் என்னை இவ்வடிவத்தில் உன்னையன்றி வேறு யாராலும் பார்க்க முடியாது. குருகுலத்தில் சிறந்த வீரா இப்படிப்பட்ட என் கோர வடிவத்தைக் கண்டு கலங்காதே; மயங்காதே. அச்சம் நீங்கி இன்புற்ற மனத்துடன் எனது முன்னை வடிவத்தை இதோ பார்.

சஞ்ஜயன் சொல்லுகிறான், இங்ஙனம் வாசுதேவன் அர்ஜுனனிடம் கூறி மீண்டும் தன் பழைய வடிவத்தைக் காட்டினான். அந்த மகாத்மா மறுபடி தன் இனிய வடிவமெய்தி அச்சமுற்றிருந்த பார்த்தனை ஆறுதல் கொள்ளச் செய்தான்.

அர்ஜுனன் சொல்லுகிறான் ” உனது தண்மை பொருந்திய இம்மானிட வடிவத்தைக் கண்டு இப்போது நான் அமைதியுற்றேன். என் உணர்வு மீண்டது; இயற்கை நிலையெய்தினேன்.”

கண்ணன் சொல்கின்றான் “அர்ஜூனா, காண்பதற்கரிய என் வடிவத்தை இங்கு கண்டனை, தேவர்கள்கூட இவ்வடிவத்தைக் காண எப்போதும் விரும்பி நிற்கிறார்கள். என்னை நீ கண்டபடி, இவ்விதமாக வேதங்களாலும், தவத்தாலும், தானத்தாலும், வேள்வியாலும் என்னைக் காணுதல் இயலாது. அசையாத‌ பக்தியால் மாத்திரமே என்னை இவ்விதமாக அறிதலும், உள்ளபடி காணுதலும், என்னுட் புகுதலும் இயலும்.

என்ன தொழி செய்தாலும், என்னை முதல் என கொள்பவன் எவனோ, ஆசையினை ஒழித்தவன் எவனோ, பகை இல்லாதவன் எவனோ அந்த அடியவன் என்னை அடைவான்”

இதுதான் விஸ்வரூப தரிசனம், இதன் சுருக்கம் என்னவென்றால் சொற்களை கொண்டு தத்துவத்தை விளக்கிய கண்ணன் , காட்சியாக தன் பிரபஞ்ச வடிவினை காட்டி நிற்கின்றான், அதை காணும் அர்ஜூனன் அப்படியே கண்ணனை கடவுளாக ஏற்கின்றான்

இதுவரை கண்ணனை தோழனாக, வீரனாக, மந்திரியாக மட்டும் பார்த்த அவனுக்கு இந்த இடமே அவன் முழு முதல் கடவுள் என்பது தெரிகின்றது

பிரபஞ்சத்துக்கும் மானிட புவியில வாழ்வுக்கும் உள்ள தொடர்பினை சூசகமாக சொல்கின்றான் கண்ணன், மானிட விதியின் வடிவம் எங்கோ எழுதபடுகின்றது என்பதையும், பூமியின் காட்சிகளை நடத்தும் சக்தி வேறேங்கோ இருக்கின்றது என்பதை நுண்ணிய குறிப்பால் உணர்த்துகின்றான்..

விஸ்வரூப தரிசனம் என்பது வேறொன்றுமல்ல, ராக்கெட்டில் ஏறி இன்று விஞ்ஞானம் பிரபஞ்சத்தின் தொடக்கம் எது முடிவு எது என தெரியாமல் திகைக்கின்றதல்லவா அதே தான்

ஆம் பிரபஞ்ச வடிவே கடவுளின் வடிவு. லட்சகணக்கான சூரியன்களும் சந்திரன்களும் இன்னும் கண்ணுக்கு தெரியாத கருந்துளை முதல் ஏகபட்ட விஷயம் உண்டல்லவா? அதைத்தான் இங்கே காண்கின்றான் அர்ஜூனன்

இந்த அத்தியாயத்தை கவனியுங்கள் அதிசயிக்கதக்க உண்மைகள் விளங்கும், “ஆயிரம் சூரியன்கள் சேர்ந்த ஒளி அந்த பிரகாசம்” என்றொரு வரி வருகின்றதல்லவா? இதுதான் அணுகுண்டை முதலில் வெடிக்க செய்த யூத விஞ்ஞானி ஓப்பன் ஹீமர் , அதன் வெளிச்சத்தை பார்த்து இது கீதையின் வரி என மெல்ல சொன்னான்

அம் அவன் அனுதினமும் கீதை படிக்கும் விஞ்ஞானி, அந்த அமெரிக்க யூதன் அணு தத்துவத்தை கீதையில் இருந்து சொன்னான்

வானில் புதிய கோள்கள் தோன்றும்பொழுது எழும் வெளிச்சம் மிக பிரகாசமாக இருக்கும் என்கின்றது வானியல் விஞ்ஞானம், கீதையில் அர்ஜூணன் அதையே காண்கின்றான்

அர்ஜூனன் சொல்வதை கவனியுங்கள், “வானெங்கும் நிறைந்திருக்கின்றாய் ஆனாலும் உன் தொடக்கம் முடிவு பார்க்க முடியவில்லை, திசைகள் தெரியவில்லை”

பிரபஞ்சத்தின் தொடக்கமும் முடிவும் இன்னும் கண்டறிபடவில்லை, அப்படி கண்டறியபடவும் முடியாது என்பது வானியல் விஞ்ஞானம், இன்னும் திசைகள் தெரியவில்லை என அர்ஜூனன் சொல்வது ஐன்ஸ்டீனின் தியரி

ஆம் திசைகள், திக்குகள், காலம், நேரம் எல்லாம் மனிதனுக்கு பூமி வாழ்க்கைக்கு உட்பட்டது, பூமியினை கடந்து பிரபஞ்சத்தில் எழும்பினால் அங்கு திசை இல்லை, காலம் இல்லை, நேரம் இல்லை

மனிதனின் பார்வை பூமியில் இருந்து சூரியனை சந்திரனை பார்க்கும் ஒற்றை பரிமாணத்தில் உள்ளது, ஆனால் பிரபஞ்சம் பல பரிமாணங்களையும் கொண்டது

இன்று ஐன்ஸ்டீனின் தியரி சொல்வதை அன்றே திசை தெரியவில்லை என அர்ஜூனன் வாயால் சொன்னது கீதை

இன்னும் அழுத்தமாக பாருங்கள், ஏகபட்ட வாய்கள் கண்ணன் உடலில் தெரிகின்றன, அதில் பாண்டவ புத்திரரும் அவர்கள் தளபதிகளும் உள்ளே இழுக்கபடுகின்றனர் என்கின்றது கீதை

இந்த கருந்துளை தத்துவமும் இதையே சொல்கின்றது, அருகிருக்கும் பொருளை அது மிக வேகமாக ஈர்க்கும், அதிலிருந்து அவை வெளிவர முடியாது, கீதை இதைத்தான் சொல்கின்றது அதுவும் விட்டில் பூச்சிகள் நெருப்பில் விழும் உவமையோடு அழகாய் சொல்கின்றது

இந்த நூற்றாண்டில் விஞ்ஞானம் சொல்லும் கரும்துளை விஞ்ஞானத்தை அன்றே சொன்னது கீதை

ஆம் ஒரு நட்சத்திரம் ஒளி உமிழும், அது காலம் முடிந்தவுடன் அது செத்து கரும்துளையாகி பொருட்களை இழுக்கும், பின் அது நடசத்திரமாகி ஒளி உமிழும் இது தொடர்ச்சியாகும்

இதேதான் கீதை தத்துவம், கொடுக்கும் எதுவும் ஒரு கட்டத்தில் இழுக்கும், இழுத்ததை கொடுக்கும். தோன்றின மறையும், மறைந்தன திரும்பும்

விஸ்வரூப தரிசனம் இன்றைய வானியல் விஞ்ஞானம் எல்லாவற்றையும் அழுத்தமாக சொல்கின்றது, இங்கிருந்தே பல விஷயங்கள் எடுக்கபடுகின்றன‌

கண்ணன் பெரும் தத்துவம் போதிக்கின்றான், அர்ஜூனா அந்த பீஷ்மர் துரியன் கும்பலில் எல்லோரும் ஏற்கனவே என்னால் கொல்லபட்டுவிட்டனர், நீ சம்பிரதாயமாக கொன்று முடி. நானே கொன்றேன் நீ கருவி

ஆம் எல்லாம் ஏற்கனவே முடிவு செய்யபட்டது, விதிபடி எல்லாம் நடக்கும் மானிடர் வெறும் கருவியே

படிக்க படிக்க வானியல் விஞ்ஞானம் , பரம்பொருள் எழுதிய விதி , மானிடன் வெறும் பொம்மை என ஏக விஷயங்களை சொல்லும் மகா முக்கிய அத்தியாயம் இது

இந்த அத்தியாயதில் இருந்து நிர்வாகவியல் அல்லது மேலாண்மையியல் என்ன எடுத்தது?

ஆயிரம் தியரி வகுப்புகளை விட ஒரு செய்முறை வகுப்பு மிக்க பலனுள்ளது, காட்சியில் விளக்கினால் எளிதில் சந்தேகம் தீரும்

வானியல் விஞ்ஞானம் என்ன எடுத்தது?

ஏற்கனவே பார்த்தோம், கருந்துளை இயல்பு, பிரபஞ்சவியல் என ஏக விஷயங்களை எடுத்தது

அணு விஞ்ஞானம் என்ன எடுத்தது?

அணுவே சக்தியின் அடிப்படை , பூமியிலும் அதை முறைப்படி உருவாக்கினால் சக்தி அதிகம், வானத்திலும் அணு தத்துவபடியே சக்திகள் உருவாகின்றன, அழிகின்றன. கடவுளின் பெரும் சக்தி அணுவிலும் உண்டு. ஒப்பன் ஹைமர் எனும் அணுகுண்டு விஞ்ஞானி இதை வாய்விட்டே சொன்னான்

(இதே அணு விஞ்ஞானம் போல, கருந்துளை ஆய்வும் முக்கியமானது, சிறு அளவு ஈர்ப்புசக்தி மிக்க பொருளை உருவாக்கி அதை எதிரிபடைக்குள் வீசினால் அது சகலத்தையும் ஈர்க்குமா? என்ற அளவு ஆய்வுகள் ரகசியமாக நடக்கின்றன‌

இதன் மூலம் கண்ணன் காட்டிய காட்சியில் கவுரவசேனை உள்ளே இழுக்கபட்ட காட்சி..)

பவுதீக விஞ்ஞானம் (இயற்பியல்) என்ன எடுத்தது?

காலம் நேரம் எல்லாம் பூமியின் இயல்பே, பிரபஞ்சம் என்பது காலம் நேரம் திசை என எல்லாவற்றையும் கடந்தது, மானிட விதிகள் அங்கு நிற்கமுடியாது, மானிடனின் காலம் வகை அங்கே படுபரிதாபமானது

சரி உளவுதுறை நிர்வாகிகளும், உளவியல் நிபுணர்களும் , உளவாளி உலகத்தாரும் என்ன கண்டார்கள்?

மகா முக்கியமான இடத்திலே மிகபெரும் உண்மைகளை இடம் பார்த்து சூழல் பார்த்து இனி தாங்காது எனும் நிலைவந்தால் மட்டுமே காட்ட வேண்டும், அதுவரை உண்மைகளை , ரகசியங்களை காக்க வேண்டும்

ஆம் காலமெல்லாம் கூடவே சுற்றிவந்தும் தன்னை வெறும் நண்பனாகவும் , யாதவனாகவும் வெளி காட்டி நேரம் வரும் பொழுது தான் கடவுள் என காட்டிய கண்ணனை போல மிக சரியான வேளைக்கு காத்திருக்க வேண்டும்

இதில் கடைசியாக கண்ணன் ஒன்றை சொன்னான் அது பக்திமான்களுக்கு

ஆம், அர்ஜூனா இந்த தெய்வீக காட்சியினை காத்துகிடக்கும் தேவர்கள், ரிஷிகள், முனிகள் உட்பட யாருக்கும் நாம் காட்டியதில்லை, காண கிடைக்காத இந்த அற்புத காட்சி உனக்கு கிடைக்கபெற்றது எப்படி?

உன் பக்திக்கான பலன் அது

ஆம் யாகமோ, வழிபாடோ, சித்து விளையாட்டோ, காணிக்கையோ எனக்கு உகந்ததல்ல பக்தி ஒன்றே என்னை அடையும் வழி என்கின்றான் பரம்பொருள்..

ஆம், நான் என்ற அகந்தை அழிந்து முழு பக்தி செய்யும் பக்தனுக்கு எல்லா அதிசயமும் அவனை வந்தடையும் அர்ஜூனனுக்கு வந்தது போல‌

சரி கிறிஸ்தவம் கீதையின் இந்த அத்தியாயத்தில் இருந்து
என்ன எடுத்தது?

கிறிஸ்துவத்தின் தாயான யூத மதம் அந்த வரியினை எடுத்தது “என் மேல் விசுவாசம் கொண்டு முழுக்க நம்பினால் உன்னை அதிசயங்களை காண செய்வேன்” எனும் வரி இங்கிருந்து வந்ததுதான்..

ஒன்றா இரண்டா இந்த அத்தியாயம் கொடுக்கும் விஷயங்கள்?

இது இவ்வுலகில் விஞ்ஞானி முதல் சாமான்யன் வரை யாருக்கு எது வேண்டுமோ அதை எவ்வளவும் எடுத்து கொள்ள சொல்லும் அவ்வளவு பெரும் அட்சய பாத்திரம்.