பகவத் கீதை‍ 13

கீதையின் 13ம் அத்தியாயம் க்ஷேத்ர-க்ஷேத்ரக்ஞ விபாக யோகம் அதாவது உடலுக்கும் ஆன்மாவுக்கும் உள்ள தொடர்பினை பற்றி சொல்வது, பிரபஞ்சம் பரம்பொருள் பூமி மனித உடல் அதில் இருக்கும் ஆத்மா பற்றிய தொடர்புகளை சொல்வது இந்த அத்தியாயம்

அர்ஜுனன் கேட்கின்றாய் , “எனதன்புகுரிய கிருஷ்ணரே, இயற்கை (பிரக்ருதி), அனுபவிப்பவன் (புருஷ), களம் (க்ஷேத்ர), களத்தை அறிபவன் (க்ஷேத்ரக்ஞ), அறிவு (ஞானம்), அறியப்படும் பொருள் (ஞேயம்) ஆகியவற்றைப் பற்றி நான் தெரிந்து கொள்ள விரும்புகின்றேன், எனக்கு போதிப்பாயாக”

கண்ணன் கூறுகின்றார் ” அர்ஜூனா, இந்த உடல், களம் (க்ஷேத்ர) என்று அழைக்கப்படுகின்றது. இவ்வுடலை அறிபவன், களத்தை அறிபவன் (க்ஷேத்ரக்ஞ) என்று அழைக்கப்படுகிறான்.

அர்ஜூனா , நானும் எல்லா உடல்களிலும் அறிபவனாக உள்ளேன் என்பதை புரிந்துகொள். உடலையும் அதனை அறிபவனையும் புரிந்துகொள்வதே ஞானம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது. இதுவே எனது அபிப்பிராயம்.

செயல்களின் களம் எவ்வாறு அமைக்கப்பட்டுள்ளது, அதன் மாற்றங்கள் யாவை, அஃது எப்போது உண்டாக்கப்படுகின்றது, செயல்களின் களத்தை அறிபவன் யார், அவனது செல்வாக்குகள் யாவை, என்பதைப் பற்றிய எனது சுருக்கமான உரையை இனிக் கேட்பாயாக.

செயல்களின் களம் மற்றும் செயல்களை அறிபவனைப் பற்றிய அறிவு, பற்பல முனிவர்களினால் பல்வேறு வேத நூல்களில் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது. குறிப்பாக வேதாந்த சூத்திரத்தின் பதங்களில், காரணம் மற்றும் விளைவுகளுடன் இவை மிகவும் நுணுக்கமாக விளக்கப்பட்டுள்ளன

பஞ்சபூதம், அஹங்காரம், புத்தி, அவ்யக்தம், பத்து புலன்கள், மனம், ஐந்து புலன் பொருள்கள், விருப்பு, வெறுப்பு, இன்பம், துன்பம், உயிரின் அறிகுறிகள், திட நம்பிக்கை இவையெல்லாம் சுருக்கமாக செயல்களின் களம் மற்றும் அதன் மாறுபாடுகள் என்று கருப்படுகின்றன.

அடக்கம், கர்வமின்மை, அகிம்சை, பொறுமை, எளிமை, அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஆன்மீக குருவை அணுகுதல்; தூய்மை தளராமை சுயக்கட்டுப்பாடு, புலனுகர்ச்சிப் பொருள்களைத் துறத்தல், பொய் அஹங்காரம் இல்லாதிருத்தல், பிறப்பு, இறப்பு, முதுமை, நோய் ஆகியவற்றின் துன்பத்தினை கவனித்தல்,

குழந்தைகள், மனைவி, வீடு மற்றும் இதர பந்தத்திலிருந்து விடுபட்டு இருத்தல், விருப்பு வெறுப்புகளில் சமநிலை, என் மீதான நித்தியமான களங்கமற்ற பக்தி; தனிமையான இடங்களில் வாழ விரும்புதல்; பொதுமக்களிடமிருந்து விலகியிருத்தல், ஆத்ம ஞானத்தின் முக்கியத்துவத்தை ஏற்றல்; பரம சத்தியத்தை அறிவதற்கான தத்துவ ஆய்வு இவையனைத்தையும் நான் ஞானமாக அறிவிக்கின்றேன், இவற்றைத் தவிர மற்றவை அனைத்தும் அறியாமையே ஆகும்.

தற்போது, எதை அறிவதால் நீ அமிர்தத்தை சுவைப்பாயோ, அந்த அறியப்படும் பொருளை நான் உனக்கு விளக்குகின்றேன். ஆரம்பம் இல்லாததும், எனக்குக் கீழ்ப்பட்டதும், பிரம்மன், ஆத்மா என்று அழைக்கப்படுவதுமான இது, ஜடவுலகின் காரணம் மற்றும் விளைவுகளுக்கு அப்பாற்பட்டு விளங்குகின்றது.

அவரது கரங்கள், கால்கள், கண்கள், மற்றும் முகங்கள் எல்லா இடங்களிலும் உள்ளன. எல்லா இடங்களிலும் அவரது காதுகளும் உள்ளன. இவ்வாறாக எங்கும் வீற்றிருப்பவராக பரமாத்மா விளங்குகின்றார்.

எல்லா புலன்களுக்கும் மூல காரணம் பரமாத்மாவே, இருப்பினும் அவரிடம் புலன்கள் கிடையாது. அவரே எல்லா உயிர்வாழிகளையும் பராமரிப்பவர், இருப்பினும் அவர் பற்றற்றவராக உள்ளார். அவர் இயற்கையின் குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர், அதே சமயத்தில், ஜட இயற்கையின் எல்லா குணங்களுக்கும் அவரே எஜமானர்

பரம உண்மை, எல்லா உயிர்வாழிகளின் உள்ளும் புறமும் உள்ளார், அசைவன மற்றும் அசையாதவற்றிலும் உள்ளார். அவர் சூட்சுமமானவர் என்பதால், ஜடப் புலன்களின் வலிமையால் காண்பதற்கோ அறிவதற்கோ அப்பாற்பட்டவர். மிக மிகத் தொலைவில் இருப்பினும், அவர் அனைவரின் அருகிலும் உள்ளார்

எல்லா உயிர்களுக்குமிடையே பரமாத்மா பிரிந்திருப்பதாகத் தோன்றினாலும், அவர் ஒருபோதும் பிரிக்கப்பட முடியாதவர். அவர் ஒருவராகவே இருக்கின்றார். அவரே எல்லா உயிர்வாழிகளையும் காப்பவர் என்றபோதிலும், அழிப்பவரும் விருத்தி செய்பவரும் அவரே என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்

பிரகாசிக்கும் பொருள்கள் எல்லாவற்றிற்கும் மூலம் அவரே. அவர் ஜடத்தின் இருட்டிற்கு அப்பாற்பட்டவராகவும் தோன்றாதவராகவும் உள்ளார். அவரே அறிவாகவும், அறியப்படும் பொருளாகவும், அறிவின் இலக்காகவும் உள்ளார். அவர் ஒவ்வொருவருடைய இதயத்திலும் வீற்றுள்ளார்.

இவ்வாறாக, செயல்களின் களம் (உடல், க்ஷேத்ர), அறிவு (க்ஞானம்), அறியப்படும் பொருள் (க்ஞேயம்), ஆகியவை சுருக்கமாக என்னால் விவரிக்கப்பட்டன. எனது பக்தர்கள் மட்டுமே இவற்றை முழுமையாகப் புரிந்து கொண்டு, எனது இயற்கையை அடைய முடியும்.

ஜட இயற்கையும் உயிர்வாழிகளும் ஆரம்பமற்றவை என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அவர்களது மாற்றங்களும் ஜடத்தின் குணங்களும், ஜட இயற்கையின் உற்பத்திப் பொருள்களே.

எல்லா செயல்களுக்கும் விளைவுகளுக்கும் இயற்கையே காரணமாகக் கூறப்படுகிறது; இருப்பினும் இவ்வுலகின் பல்வேறு இன்ப துன்பங்களுக்கு உயிர்வாழியே காரணமாகக் கூறப்படுகின்றது

இவ்வாறாக, ஜட இயற்கையிலுள்ள உயிர்வாழி, இயற்கையின் முக்குணங்களை அனுபவித்துக் கொண்டு, வாழ்வின் வழிகளை பின்பற்றுகின்றான். இவை ஜட இயற்கையின் தொடர்பினால் ஏற்படுபவை. இவ்வாறு பல்வேறு இனங்களில் அவன் நன்மை தீமைகளைச் சந்திக்கின்றான்

இருப்பினும், இவ்வுடலில் மற்றொருவரும் இருக்கின்றார், அவர் தெய்வீக அனுபவிப்பாளர். அவரே இறைவன், பரம உரிமையாளர். மேற்பார்வையிட்டு அனுமதி வழங்குபவரும், பரமாத்மா என்று அறியப்படுபவரும் அவரே.

ஜட இயற்கை, உயிர்வாழி, குணங்களுடனான இவற்றின் உறவு ஆகியவற்றைப் பற்றிய இந்த தத்துவத்தைப் புரிந்து கொள்பவன், நிச்சயமாக முக்தி அடைகின்றான். அவனது தற்போதைய நிலை எவ்வாறு இருந்தாலும் சரி, அவன் மீண்டும் இங்கே பிறவியெடுக்கப் போவதில்லை.

தங்களுக்குள் இருக்கும் பரமாத்மாவினை, சிலர் தியானத்தினாலும், சிலர் ஞானத்தை வளர்ப்பதாலும், வேறு சிலர் பலனை எதிர்பாராது செயல்படுவதாலும் காண்கின்றனர்.

வேறு சிலர், ஆன்மீக ஞானத்தில் ஆழ்ந்த அனுபவம் இல்லாத போதிலும், பிறரிடமிருந்து முழுமுதற் கடவுளைப் பற்றி கேட்டதன் அடிப்படையில் அவரை வழிபடத் தொடங்குகின்றனர். அதிகாரிகளிடமிருந்து கேட்பதற்கான தங்களது இயல்பின் காரணத்தால் அவர்களும் பிறப்பு இறப்பின் வழியினைக் கடந்து செல்கின்றனர்.

அர்ஜூனா, அசைவன, அசையாதவை என எதையெல்லாம் நீ காண்கின்றாயோ, அவையெல்லாம் செயல்களின் களமும் களத்தை அறிபவனும் இணைந்த கலவையேயாகும்

எல்லா உடல்களிலும் ஜீவாத்மாவுடன் இணைந்து பரமாத்மாவைக் காண்பவனும், அழியக்கூடிய உடலினுள் இருக்கும் ஆத்மாவும் பரமாத்மாவும் அழிவடைவதில்லை என்பதைப் புரிந்துகொள்பவனுமே, உண்மையில் காண்பவனாவான்

பரமாத்மா, எல்லா இடங்களிலும், எல்லா உயிர்வாழியிலும் சமமாக வீற்றிருப்பதைக் காண்பவன், தனது மனதால் தன்னை இழிவுபடுத்திக் கொள்வதில்லை. இவ்வாறு அவன் தெய்வீக இலக்கை அணுகுகின்றான்

எவனொருவன், ஜட இயற்கையினால் படைக்கப்பட்ட உடலே எல்லாச் செயல்களையும் செய்கின்றது என்பதையும், ஆத்மா எதையும் செய்வதில்லை என்பதையும் காண்கின்றானோ, அவனே உண்மையில் காண்கின்றான்.

அறிவுள்ள மனிதன், பல்வேறு ஜட உடல்களில் பல்வேறு தோற்றங்களைக் காண்பதை நிறுத்தி, உயிர்வாழிகள் எவ்வாறு எங்கும் பரிந்துள்ளனர் என்பதை எப்போது காண்கின்றானோ, அப்போது அவன் பிரம்மன் உணர்வை அடைகின்றான்.

நித்தியத்தின் பார்வையை உடையவர்கள், அழிவற்ற ஆத்மா தெய்வீகமானது, நித்தியமானது, இயற்கையின் குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதைக் காண முடியும். ஜடவுடலின் தொடர்பில் இருந்தாலும் கூட, அர்ஜூனா, ஆத்மா எதையும் செய்வதோ பந்தப்படுவதோ இல்லை.

எங்கும் நிறைந்திருந்தாலும் தனது நுண்ணிய இயற்கையினால், ஆகாயம் எதனுடனும் கலக்காமல் இருக்கின்றது. அதுபோல, பிரம்மனின் பார்வையில் நிலைபெற்றுள்ள ஆத்மா, உடலில் அமைந்திருந்தாலும் உடலுடன் கலப்பதில்லை.

பரதனின்ன மைந்தனே, ஒரே ஒரு சூரியன் இந்த பிபங்கம் முழுவதையும் பிரகாசமாக்குவதைப்போல, உடலினுள் இருக்கும் ஆத்மா, தனது உணர்வினால் உடல் முழுவதையும் பிரகாசப்படுத்துகின்றான்.

உடலுக்கும் உடலின் உரிமையாளனுக்கும் இடையிலான இந்த வேறுபாட்டை ஞானக் கண்களைக் கொண்டு அறிந்து, ஜட இயற்கையின் பந்தத்திலிருந்து முக்தி பெறுவதற்கான வழிமுறையையும் புரிந்துகொண்டவர்கள், பரம இலக்கினை அடைகின்றனர்..”

அதாவது மிக சுருக்கமாக சொல்லவேண்டுமென்றால் கடவுள் எனும் மூல பரம்பொருளின் தன்னைகள் படியே இந்த பிரபஞ்சமும் உலகமும் பூமியும் படைக்கபட்டிருக்கின்றது

பூமி அப்படியே படைக்கபட்டு பஞ்சபூதங்களால் கரங்களில் அது ஒப்படைக்கபட்டிருக்கின்றது , பஞ்ச பூதம் என்பது கடவுளின் வடிவே, அவரின் தன்மையே

கவனியுங்கள் பஞ்ச பூதங்கள் தன் கடமையினை செய்யும், அனால் அவை எதோடும் ஒட்டாது அதன் இயல்பிலே இருக்கும்

சூரிய ஒளி எல்லோர் மேலும் படும், எல்லா உயிர்மேலும் நிலம்மேலும் படும் ஆனால் ஒட்டாது, காற்று எல்லா இடமும் வீசும், அதை அடைத்து வைப்பவன் யார்? அது தன் போக்கில் செல்லும்

பஞ்ச பூதமெங்கும் இறைவன் பரவியிருக்கின்றான், இறை தன்மை பரவியிருக்கின்றது, அது எதையும் எதிர்பார்க்காமல் தன் கடமையினை செய்கின்றது. யாரும் அதற்கு தேவையில்லை ஆனால் அது எல்லோருக்கும் தேவையான கடமையினை சரியாக செய்கின்றது

அதற்கு சக்தி கொடுப்பார் யாருமில்லை, அது தன் சக்தியில் எல்லோருக்கும் பலனளிக்கின்றது

அந்த சக்திகள் இயக்கும் பூமியில் மானிடன் ஒரு கூடு, அவனுக்குள் இருந்து இயக்குவது ஒரு சக்தி அந்த சக்திதான் ஆத்மா, அந்த ஆத்மாவின் கருவி புத்தி

அது வழியாககே மனிதன் உலகை பார்க்கின்றான், கேட்கின்றான், தொடுகின்றான், உணர்கின்றான், வாசனை, சுவை என எல்லாமுமாக அவனை உணர வைப்பது அந்த உள்சக்தியே

அது வெளியேறும் வரையே மானிடனின் இயக்கம், அது வெளியேறிய பின் கண்,காது, செவி எல்லாமும் இருந்தாலும் அதனால் பலனே இல்லை, அதன் பெயரே மரணம்

ஆக உடல் என்பது ஆன்மா தங்கும் கூடு, புத்தி என்பது ஆன்மா உடலை இயக்கும் கருவி, அது அந்த கூட்டில் தங்கியிருக்கும் காலமே மானிட வாழ்வு

இந்த மானிடனும் இயற்கையினை உணரும் படி அவனுக்கு ஞான உறுப்புகள் எனப்படும் கண் காது செவி வாய் ஆகியவை செயல்படுகின்றன, அவன் கர்மத்தை செய்ய கை கால் உட்பட சில உறுப்புகள் உண்டு

ஆம் மானிட உறுப்புகளில் கடவுளை உணர உண்டான உறுப்புகள், கர்மத்தை செய்ய சில உறுப்புகள் என பிரிவுகள் உண்டு

இதில் இன்னும் நுட்பமாக சப்தம், சொரூபம், வாசனை, சுகம், நிறைவு என மனம் அறியும் விஷயம் உண்டு.

இன்னும் ஆழமாக நோக்கினால் வாழ்வின் தத்துவம் புரிபடும்

அதாவது இந்த உடல் கூட்டில் ஆன்மா தங்கியிருகின்றது, அது பார்வையாளனாக அமர்ந்திருக்கின்றது. அந்த ஆன்மா கடவுளின் சாயல், பரமாத்மா எனும் மூலபொருளில் வந்திருக்கும் ஆன்மா அது

அதே உடலில் புத்தி உடலை நகர்த்துகின்றது, புலன்கள் மூலமும் பந்த பாசம் எனும் சில மாயைகள் மூலமும் அவன் உடலை நகர்த்துகின்றது, இந்த புத்தியில் மூவகை குணங்களும் கலக்கின்றன..

இதனை பொறுத்தே நன்மை தீமைகள் ஒவ்வொருவன் வாழ்விலும் நடக்கின்றன, ஜீவாத்மா இதை கவனித்து கொண்டே இருக்கின்றது

அந்த ஆத்மா ஞானம் பெற்று, தன்னை உணர்ந்து மூவகை குணங்களை ஒழித்து ஞானத்தின் மூலம் புலன்களை அடக்கி இந்த பூலோக காரியங்களில் கடவுளை உணர்ந்தால் அது நல்ல பலன்களை பெறுகின்றது

அது கூடு நீங்கியபின் தான் அந்த உடலில் தங்கி இருந்த பொழுது பார்த்த நல்ல கணக்குகளை பரம்பொருளிடம் சமப்ர்பிக்கின்றது, அதன் கணக்குக்கு ஏற்ப அதற்கு பிறவிகள், சொர்க்கம் ,நரகம் வழங்கபடுகின்றது

அந்த கணக்கு 100% பரம்பொருளுக்கு உகந்ததாக இருந்தால் பரமாத்மா அந்த ஜீவாத்வினை தன்னோடு சேர்த்து பிறவியற்ற நிலையினை அடைகின்றது

தன்னை தேடி உணர்ந்து உடல் கூட்டில் அடங்கியிருந்து வாழ்ந்து முடித்த ஆன்மாவுக்கு பரமாத்மா தன்னில் கலக்க அனுமதி கொடுக்கின்றது, வாழ்நாளிலே அதை சிலருக்கு தன்னில் கலந்த நிலையினை சில ஜீவாத்மாக்களுக்கு வழங்குகின்றது, அவர்கள்தான் மிக பெரும் ஞானிகள்

சில ஆத்மாக்களை அது தன் இயல்பில் பிறக்க வைக்கின்றது, அவர்களே அவதாரங்கள்

இந்த பூமி என்பதிலும் பரம்பொருள் உண்டு , உடலின் இயகத்தில் உண்டு, புலன்கள் இழுத்து போகும் இன்ப துன்பங்களில் உண்டு

மனிதன் என்பவன் வெறும் கூடு, ஆத்மா அவனை இயக்குகின்றது. அந்த ஆத்மா தங்கும் கூடு நல்லபடியா இயங்க பஞ்ச பூதங்கள் ஒத்துழைக்கின்றன‌

மழை பொழிவதும் பயிர்கள் விளைவதும் அப்படியே, விலங்குகள் முதல் வைரஸ்கள் வரை உலகில் சூழ்ந்திருப்பது அப்படியே

மானிடன் பெரும அறிவிலோ வீரத்திலும் விளங்கட்டும், கலைகள் அறிவியலில் அவன் சிறக்கெட்டும் வானத்தில் பறக்கட்டும், சுக வாழ்வு வாழட்டும் , விஞ்ஞானத்தில் மிளிரட்டும், மருத்துவத்தில் அசத்தட்டும்

ஆனால் மூலம் எங்கே உண்டு? விஞ்ஞான கருவியின் மூலபொருள் முதல் மருத்துவ மூலம் வரை இந்த பூமியும் பிரபஞ்சமும் கொடுத்தது

காலம் தோறும் பரம்பொருளின் சக்தியில் உலாவும் ஜீவாத்மா கடவுளின் தன்மையில் அவனை இங்கிருக்கும் பொருட்களில் படைப்பு தத்துவத்தை போதிதது அவன் பல விஷயங்களை உருவாக்கினான்

ஆனால் எல்லாவற்றுக்கும் மூலம் இங்கேதான், அதை நெருப்பு குளிர் கலப்பு என பல விஷயங்களுக்கு உட்படுத்தி மனிதன் தனக்கு தேவையானதை செய்தான், எல்லாமே இங்கு இருந்த சக்தி , மூல சக்தியின் பிரிந்த சக்தி, அதில் இருந்து தனக்கு தேவையானதை மானிடன் பிரித்தெடுக்க ஞானம் உதவிற்று

அது பரமாத்மாவின் ஞானம், பரமாத்மா கொடுத்த ஜீவாத்மாவின் ஞானம்

அதனால்தான் ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒவ்வொரு வகையாக சிந்தித்தான், பலர் உருவாக்கினான், சில ஆக்க சக்திகள் வந்தன, பல மானிட அழிவு சக்திகளும் வந்தன‌

எல்லாமும் பரம்பொருளின் விளையாட்டு

இதைத்தான் கண்ணன் சொல்கின்றான், காணும் காணாத பொருளெல்லாம் நானே, இந்த உலகின் இயக்கம் நானே, பரமாத்வாவும் நானே, ஜீவாத்மாவும் நானே

அவனே பிறக்க வைக்கின்றான், அவனே நடத்துகின்றான், நன்மை தீமை அறியவும் வைக்கின்றான், அதில் கடவுளை அறியும் ஆத்மா அவனை அடைகின்றது

அறியாத ஆத்மா மறுபடி மறுபடி பிறக்கவைக்கபட்டு ஞானத்தை அடைய வைக்கபடுகின்றது, அல்லாவிடில் சுற்ற வைக்கபடுகின்றது..

சரி அவன் ஏன் ஜீவாத்மாவினை உருவாக்கினான் ஏன் அலைய விட்டான்? அந்த ஆத்மா ஏன் ஞானம் பெற்று அவனை அடையவேண்டும் என்பதில் என்ன இருக்கின்றது என்றால் உலக இயக்கம் இருக்கின்றது

இதெல்லாம் மறைபொருளின் ஒரு பகுதி

இந்த 13ம் அத்தியாயம் சொல்வது இந்த மேற்கண்ட சுருக்கத்தைத்தான், இதை அறிந்தவன் ஞானி. அசையும் அசையா பொருள் எல்லாம் அவனே என சரண்டைபவன் யோகி

இந்த பரமாத்மா எனும் பேரோளியில் இருந்து ஜீவாத்மா வந்து மானிட உடலில் தங்கும் என்பதுதான் பைபிளின் தொடக்கமே

“மனிதனை மண்ணால் படைத்து கடவுள் தன் மூச்சை ஊதினார்” என்பது மானிடன் உடலில் இருக்கும் ஜீவாத்மா பரமாத்வாவில் இருந்து வந்தது என்பதன் சுருக்கம்

எல்லாமும் நானே , பிரபஞ்சம் நானே என்பதையே கடவுள் எல்லாவற்றையும் படைத்து மனிதனை படைத்தார் என்கின்றது பைபிள்

கடவுள் எதையும் படைக்கவில்லை எல்லாமும் அவனே, இருப்பதும் இல்லாததும் அவனே அதில் ஒட்டியும் ஒட்டாமல் இயக்குபவன் அவனே, அந்த உலகில் வரும் மானிட இயல்பில் இருப்பவன் அவனே, அவனுள் இருந்து இயக்கும் சக்தியும் அவனே

சர்வமும் அவனே, உள்ளிருந்து பார்க்கும் மன்சாட்சியான ஆத்மாவும் அவனே, வாழும் பொழுது வாய்ப்பு கொடுப்பபவன் அவனே, வாழ்ந்தபின் ஆத்மாவுக்கான பலன்களை கொடுப்பவனும் அவனே

இந்த அத்தியாயத்தில் இருந்து நிர்வாகவியல் கற்றது என்ன? ராணுவம் கற்றது என்ன?

“எவனை பணிக்கு அமர்த்துகின்றாயோ அவனின் எல்லா தேவைக்கும் நீனே பொறுப்பு, என்னென்ன தேவையோ அதை அவனுக்கு முதலில் செய், அதன் பின் அவனுக்கு கட்டளை இடு, நீயும் அதிலே கலந்து எல்லாம் கவனி

அதே நேரம் பணியாளனோடு நெருக்கமாகாதே, உறவு கொண்டாடாதே, அவன் நீங்கினால் அழாதே, அவனுக்கு அடிமையாகாதே

அவனுக்கு கொடுக்க வேண்டிய பலன்களில் கவனமாய் இரு, அவனை முழுக்க நம்பி அவனின்றி நீயில்லை என்ற நிலைக்கு ஆளாகாதே, ஓட்டியும் ஒட்டாமல் இரு.

உன் அலுவலகம் தொடர்ந்து இயங்க பணியாளன் மேல் பற்று வைக்காதே,

கடமையினை செய், செய்து கொண்டே இரு, உனக்கு விதிக்கபட்ட மானிட சேவை எனும் தொழிலை செய்”

நல்ல நிர்வாகத்தை கவனியுங்கள் இந்த அடிப்படையில்தான் இயங்கும், ஒரு நல்ல முதலாளி கடவுளின் தன்மையில் எப்படி இருக்க வேண்டும் என சொல்வதுதான் 13ம் அத்தியாயம்

நீங்கள் தொழிலதிபரோ முதலாளியோ இல்லை ஊழியனோ கொஞ்சம் ஆழமாக சிந்தியுங்கள் இந்த 13ம் அத்தியாயம் உங்களுக்கு பல உண்மைகளை வைடூரியம் போல் காட்டும்

சேத்திர ‍ க்ஷேத்ரக்ஞ யோகம் எனும் இந்த அத்தியாயதில் அதாவது இடம்- இடத்தை ஆள்வோன் எனும் இடத்தில் ..

முதலாளி- தொழிலாளி, கம்பெனி -தொழிலாளி, அரசன்- நாடு தளபதி- ராணுவம் தலைவன்- குடும்பம் என பல விஷயங்களை பொருத்தி பாருங்கள், ஆச்சரியமாய் பொருந்தும்

மிக பெரும் தத்துவம் இதனில் உண்டு குடும்ப தலைவன் முதல் அரச , அலுவலக நிர்வாகி, ராணுவ தளபதி வரை கற்றுகொள்ள ஏராளம் உண்டு

அதை எக்காலத்துக்கும் பொருந்துமாறு அன்றே சொல்லிவைத்தது கீதை, மானிட இயல்புக்க்கு ஏற்ற விஷயங்களை சொல்லி வைத்த கடவுளின் தத்துவ தொகுப்பு, அதிலும் 13ம் அத்தியாயம் எல்லா காலத்துக்கும் பொருந்தி வரும்