பகவத் கீதை 18- மோட்ச சந்நியாச யோகம் : 01
கீதையின் கடைசி அத்தியாயமான இந்த மோட்ச சந்நியாச யோகம் 18ம் அத்தியாயம், ஆனால் மிகபெரிய அத்தியாயம் என்பதால் மூன்றாக பிரிக்கலாம், சந்ந்தியாசத்திற்கும், தியாகத்துக்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தை சொல்கின்றது இந்த அத்தியாயம்
அர்ஜுனன் கூறினான் “கண்ணா, நான் சந்நியாசத்துவத்தையும் தியாக தத்துவத்தையும் தனித்தனியே தெரிந்துகொள்ள விரும்புகிறேன்
கண்ணன் சொல்கின்றார் “அர்ஜூனா, ஜட ஆசைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட செயல்களைத் துறத்தல், சந்நியாசம் என்று சான்றோர்களால் அழைக்கப்படுகின்றது. மேலும், எல்லாச் செயல்களின் பலன்களைத் துறப்பதை தியாகம் என்ற அறிஞர்கள் அழைக்கின்றனர்.
எல்லாவிதமான பலன்நோக்குச் செயல்களையும் தோஷமாக எண்ணி, அவற்றை துறக்க வேண்டும் என்று சில அறிஞர்கள் அறிவிக்கின்றனர்; இருப்பினும் யாகம், தானம், மற்றும் தவத்தின் செயல்களை என்றுமே கைவிடக் கூடாது என்று சில சாதுக்கள் கூறுகின்றனர்.
தியாகத்தைப் பற்றிய எனது முடிவை தற்பொழுது கேள். சாஸ்திரங்களில் மூன்று விதமான தியாகம் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன.
யாகம், தானம், மற்றும் தவத்தின் செயல்களை என்றுமே துறக்கக் கூடாது; அவற்றை செய்ய வேண்டியது அவசியம். உண்மையில் யாகம், தானம், தவம் ஆகியவை மிகச்சிறந்த ஆத்மாக்களையும்கூட தூய்மைப்படுத்துகின்றன.
இத்தகு செயல்கள் அனைத்தும், பற்றுதலின்றி, எந்தப் பலனையும் எதிர்பார்க்காமல் செய்யப்படவேண்டும். இவற்றை ஒரு கடமையாகச் செய்ய வேண்டும், இதுவே எனது முடிவான அபிப்பிராயம்.
விதிக்கப்பட்ட கடமைகளை என்றுமே துறக்கக் கூடாது. ஆனால், மயக்கத்தினால் ஒருவன் தன்னுடைய கடமைகளைத் துறந்தால், அத்தகு துறவு தமோ குணத்தில் இருப்பதாகக் கூறப்படுகின்றது
தொல்லை நிறைந்தவை என்று கருதியோ, உடல் அசெளகரியத்திற்கான பயத்தினாலோ, விதிக்கப்பட்ட கடமைகளைத் துறப்பவன், ரஜோ குணத்தில் துறப்பதாக கூறப்படுகின்றது. அத்தகு செயல், துறவின் பலனை ஒருபோதும் வழங்க இயலாது.
அர்ஜுனா, ஒருவன் தனது விதிக்கப்பட்ட கடமையை செய்யப்பட வேண்டும் என்பதற்காகச் செய்து, பெளதிக சங்கத்தையும் பலனுக்கான பற்றுதலையும் முழுமையாக துறக்கும்போது, அவனது துறவு ஸத்வ குணத்தில் இருப்பதாக கூறப்படுகின்றது.
ஸத்வ குணத்தில் நிலைபெற்றிருக்கும் புத்திசாலி துறவிகள், அமங்களமான செயல்களை வெறுப்பதில்லை, மங்களமான செயல்களில் பற்றுக் கொள்வதும் இல்லை, செயலைப் பற்றிய ஐயங்களும் அவர்களிடம் இல்லை.
உடலை உடையவன் எல்லாச் செயல்களையும் துறப்பது என்பது உண்மையில் அசாத்தியம். ஆனால் செயலின் பலன்களைத் துறப்பவன் உண்மையான துறவி என்று கூறப்படுகின்றான்
இவ்வாறு தியாகம் செய்யாதவர்கள் தங்களது மரணத்திற்குப் பின், விரும்புவை, விரும்பாதவை, இரண்டும் கலந்தவை என மூன்று விதமான கர்ம விளைவுகளை சேகரித்துக் கொள்கின்றனர். ஆனால் அத்தகு இன்ப துன்பத்திற்கான பலன்கள் சந்நியாசிகளுக்குக் கிடையாது.
பலம் பொருந்திய புயங்களையுடைய அர்ஜுனா, செயல்கள் அனைத்தும் நிறைவேற்றுவதற்கு வேதாந்தத்தின்படி ஐந்து காரணங்கள் உள்ளன. அவற்றை தற்போது என்னிடமிருந்து அறிந்துகொள்
செயலுக்கான இடம் (உடல்), செய்பவன், பல்வேறு புலன்கள், பலதரப்பட்ட முயற்சிகள், இறுதியாக பரமாத்மா இவையே செயலுக்கான ஐந்து காரணங்களாகும்
மனிதன் தன்னுடைய உடல், மனம், அல்லது வார்த்தைகளால் நல்லதோ கெட்டதோ, எந்தவொரு செயலைச் செய்தாலும் அதற்கு இந்த ஐந்தும் காரணங்களாகும்
எனவே, இந்த ஐந்து காரணங்களைக் கருதாமல், தன்னை மட்டுமே செயலாற்றுபவனாகக் கருதுபவன் விஷயங்களை உள்ளபடி காண முடியாது, அவன் நிச்சயமாக அறிவுடையவன் அல்ல.
எவனுடைய நோக்கம் அஹங்காரமின்றி உள்ளதோ, எவனுடைய புத்தி பற்றுதலிலிருந்து விடுபட்டுள்ளதோ, அவன் இவ்வுலகிலுள்ள மனிதர்களைக் கொல்ல செய்தாலும் கொல்பவன் அல்ல. தனது செயல்களால் அவன் பந்தப்படுவதும் இல்லை.
அறிவு, அறியப்படும் பொருள், அறிபவன் ஆகிய மூன்றும் செயலைத் தூண்டுபவை; புலன்கள், செயல், செய்பவன் ஆகிய மூன்றம் செயலை உண்டாக்குபவை.
ஜட இயற்கையின் மூன்று வேறுபட்ட குணங்களுக்கு ஏற்ப, அறிவு, செயல், செய்பவன் ஆகியவற்றிலும் மூன்று வகைகள் உள்ளன. தற்போது அவற்றை என்னிடமிருந்து கேட்பாயாக.
உயிர்கள் எண்ணற்ற உருவமாக பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவர்களை பிரிக்கப்படாத ஆன்மீக இயற்கையாக, எந்த அறிவின் மூலம் ஒருவன் காண்கின்றானோ, அந்த அறிவு ஸத்வ குணத்தில் இருக்கும் அறிவாகும்.
எந்த அறிவின் மூலம், வெவ்வேறு உடல்களில் வெவ்வேறுவிதமான உயிர்கள் இருப்பதாக ஒருவன் காண்கின்றானோ, அந்த அறிவு ரஜோ குணத்தில் இருப்பதாக புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டும்.
எந்த அறிவின் மூலம், உண்மையைப் பற்றிய அறிவின்றி, ஒரே விதமான செயலில் பற்றுதல் கொண்டு அதையே எல்லாமாக அறிகின்றானோ, அந்த அற்பமான அறிவு தமோ குணத்தில் இருப்பதாகக் கூறப்படுகின்றது
எந்தவொரு செயல், ஒழங்குபடுத்தப்பட்டு, பற்றின்றி, விருப்பு வெறுப்பின்றி, பலனை எதிர்பார்க்காமல் செய்யப்படுகின்றதோ, அது ஸத்வ குணத்தின் செயல் எனப்படுகிறது.
ஆனால், எந்தவொரு செயல், ஆசைகளைத் திருப்தி செய்வதற்காக பெரும் முயற்சியுடனும் அஹங்காரத்துடனும் செய்யப்படுகின்றதோ, அந்தச் செயல் ரஜோ குணத்தின் செயல் என்று கூறப்படுகின்றது
எந்தவொரு செயல், எதிர்கால பந்தத்தையும் மற்றவர்களுக்கு இழைக்கப்படும் துன்பத்தையும் கருத்தில் கொள்ளாமல், சாஸ்திர விதிகளைப் புறக்கணித்து, மயக்கத்தில் செய்யப்படுகின்றதோ, அந்தச் செயல் தமோ குணத்தின் செயலாகக் கூறப்படுகின்றது
எவனொருவன், இயற்கை குணங்களின் தொடர்பின்றி, அஹங்காரமின்றி, உற்சாகம் மற்றும் மனவுறுதியுடன், வெற்றி தோல்விகளைப் பொருட்படுத்தாது தனது கடமைகளைச் செய்கின்றானோ, அத்தகு செயலாளி ஸத்வ குணத்தில் இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது.
கவனியுங்கள், சந்நியாசம் என்பது ஆசைகளை துறப்பது, தியகாம் என்பது கிடைக்க வேண்டிய பலன்களை துறப்பது என உணர்ந்து துறப்பது
பெண் ஆசையினை துறந்தால் சந்நியாசம், இல்லறத்தை நல்லறமாக நடத்தி பிள்ளைகளை பிரதிபலன் பாராமல் வளர்த்தால் அது தியாகம்
பொருளாசையினை துறப்பது சந்நியாசம், தொழிலை கர்மமாக செய்து லாபத்தை பலன் எதிர்பாராமல் அர்பணித்தால் அது தியாகம்
தியாகத்திலும் 3 வகை உண்டு, எவ்வகையாயினும் வழிபாடு, தானம், தவம் என இந்த மூன்றையும் ஒரு மனிதன் எக்காரணம் கொண்டும் விலக்க கூடாது
தாய் தகப்பனை ஆதரிக்க வேண்டியது கடமை, அதை புறக்கணித்து தாய் தந்தையினை தியாகம் செய்தேன் என்பது தமோ குணம், அது கடமையில் இருந்து தவறுவது. லஞ்சம் வாங்குவது இவ்வகை
தொல்லை, மற்றும் உடல்நிலை காரணம் காட்டி அஞ்சி கடமையில் இருந்து ஒதுங்குவது ரஜோ குணம், இது தியாகமாகது, இது ரஜோ குணத்து தியாகம். தொல்லை பிடித்த சொத்துக்களை கோவிலுக்கு எழுதுவது வாரிசில்லா சொத்துக்களை தானம் செய்வது இவ்வகை
சத்வ குண துறவிகள் எந்நிலையிலும் கலங்குவதில்லை, நன்மையோ தீமையோ அவர்களை பாதிப்பதில்லை, விளைவினை பற்றிய சிந்தனையும் அவர்களுக்கு இல்லை
செயல்களை துறப்பது சிரமமே ஆயினும் கடமைக்காக செயலை ஏற்று விளைவினை துறப்பது உண்மையான துறவு, ராணுவ வீரன் களத்துக்கு செல்வதும் கொரோனா காலத்தில் டாக்டர்கள் மருத்துவமனைக்கு செல்வதும் அப்படியே
இதனால் கடமையில் இருந்து ஒதுங்கி அல்லது தவறி தானம் செய்தவர்கள் அடுத்த பிறவியில் நற்பிறப்பு அடையமாட்டார்கள், இதுவே அவர்கள் கர்மா. ஆனால் துறவிகளுக்கு இந்த பலன்கள் கிடையாது
அர்ஜூனா ஒரு செயலை செய்ய 5 விஷயங்கள் தேவை, அவை ஒருங்கிணைந்தாலே செயல் செய்யபடும், அது அவனின் உடல், ஆத்மா, உறுப்புகள், புத்தி எனும் சிந்தனை , அதை கொடுக்கும் பரம்பொருள்
ஆம் பரம்பொருளின் சித்தபடியே ஒருவன் புத்தி சிந்திக்கின்றது அது உறுப்புகளை செயல்படுத்துகின்றது , ஆன்மா அதை அங்கீகரிக்கின்றது , உடல் அந்த காரியத்தை செய்கின்றது
ஆக அது பரம்பொருளின் செயலே அன்றி மானிடனின் செயல் அல்ல, இதை கவனமாக பார்த்தால் புரிந்து கொள்ளமுடியும், அறிவற்ற பதர்களே செயல்களை நான் செய்தது என சொல்லிதிரியும். உண்மையில் செய்வதெல்லாம் பரம்பொருளே
மூவகை குணங்களுக்கும் செயல், செய்பவன், அறிவு என்ற மூன்றும் வேறுபடுகின்றன, ஒவ்வொரு உயிரும் வேறு வேறானது அதாவது மானிட உயிர் மேலானது விலங்கின் உயிர் கீழானது, மானிடரிலும் மன்னன் உயிர் மேலானது மக்கள் உயிர் கீழானது என நினைப்பது ரஜோ குணம்
உண்மையினை அறியாமல் மாய அறிவில் சிக்கி அதையே உண்மை என நம்பும் அறிவிடையவன் தமோ குணத்தான் , அது அற்பமான அறிவு
எல்லா உயிரும் சமம் என எவன் கருதுவானோ அவன் சத்வ அறிவில் இருப்பான்
செயல்களை பொறுத்தவரை, அகங்காரமும் ஆடம்பரமும் சுயநலமும் கொண்டு தன் ஆசைக்கு செய்யபடுமோ அது ரஜோ குண செயல்
எந்த செயல் விதிகளுக்கு அடங்காமல் அறியாமையாலும் மயக்கத்தாலும் செய்யபடுகின்றதோ அது தமோ குணம், கொரோனா காலத்தில் ஊர் சுற்றல் அப்படித்தான்
விளைவுகளை எண்ணாது, கடமையினை உறுதியாகவும் உற்சாகமாகவும் கர்மமாக ஏற்று செய்பவன், மாடு உழசொன்னால் உழுவது போலவும், வண்டி இழுக்க சொன்னால் அது போக்கில் இழுப்பவன் எவனோ அவனின் செயல் சத்வ குண செயலாகும்
(தொடரும்..)
