பகவத் கீதை 18ம் அத்தியாயம் – மோட்ச சந்நியாச யோகம் : 02/03
பகவத் கீதை 18ம் அத்தியாயம் – மோட்ச சந்நியாச யோகம் : 02/03
அர்ஜூனா, ஆசை நீங்கியவன், அஹங்காரமற்றவன், உறுதியும் ஊக்கமும் உடையவன் வெற்றி தோல்வியில் வேறுபடாதவன் இத்தகையவன் குணம் உடையோன் சாத்விகமானவன்.
ஆசையுள்ளவன், வினைப்பயனை விரும்புபவன், பிறர்பொருளை விரும்புபவன், துன்புறுத்தும் தன்மையுடையவன், சுத்தமில்லாதவன், மகிழ்வும் சோர்வும் கொள்பவன், அத்தகைய குணம் உடையோன் ராஜஸன்.
யோகத்திற்கு ஒவ்வாத மனமுடையவன், அறிவு வளரப்பெறாதவன், முரடன்,வஞ்சகன், பழிகாரன், சோம்பேரி, துயருறுபவன், காலம் நீட்டிப்பவன், இத்தகைய குணமுடையோன் தாம்சன்.
அர்ஜூனா, புத்தியினுடையவும், அங்ஙனமேயுள்ள உறுதியினுடையவும் குணங்களுக்கேற்ற மூன்றுவிதமான பேதத்தை தனித்தனியாய் பாக்கியில்லாமல் சொல்கிறேன் கேள்
ஈடுபாட்டையும், நிவிர்த்தியையும், செய்யத்தகுந்த காரியத்தையும் செய்யக்கூடாத காரியத்தையும், பயத்தையும், பயமின்மையையும், பந்தத்தையும், மோக்ஷத்தையும் எது அறிகிறதோ அந்த புத்தி சாத்திவிகமானது
தர்மத்தையும், அதர்மத்தையும் செய்யக்கூடிய காரியத்தையும், செய்யக்கூடாத காரியத்தையும் சரியாக அறியாத புத்தி ராஜஸமானது
அக்ஞான இருளால் மூடப்பெற்ற எந்த அறிவானது அதர்மத்தை தர்மமாகவும், பொருட்களையெல்லாம் விபரீதமாகவும்(அதர்மமாகவும்) நினைக்கிறதோ அது தாமஸமானது
ஒருமைபட்ட மனத்தைக்கொண்டு பிறழாத எந்த உறுதியால் மனம்,பிராணன்,இந்திரியங்களின் செயல்களை ஒருவன் நெறிப்படுத்துகிறானோ, அந்த ஊறுதியானது சாத்வீகமானது
எந்த உறுதியினால், அறம்,இன்பம்,பொருள் ஆகியவைகளை காக்கிறானோ, பெரும் பற்றுதலால் பயனை விரும்புபவனாகிறானோ. அந்த உறுதியானது ராஜஸமானது
தூக்கத்தையும், பயத்தையும், துயரத்தையும், மனக்கலக்கத்தையும், செருக்கையும் விடாமல் பிடிக்கும் அறிவிலியின் உறுதியானது தாமஸமானது
அர்ஜூனா, எந்த பயிற்சியால், இன்பமடைகிறானோ, துக்கத்தின் முடிவை அடைகிறானோ,அந்த மூன்றுவிதமான சுகத்தை சொல்கிறேன் கேள்
எது முதலில் விஷம் போலவும் முடிவில் அமிர்தத்திற்கு ஒப்பானதும் ஆகிறதோ அந்த சுகம் சாத்விகம். ஆத்மநிஷ்டையில் தெளிவடைந்த புத்தியில் அது தோன்றுகிறது
இந்திரியங்கள் மூலம் இந்திரியார்த்தங்களை அனுபவிப்பதால் முதலில் அமிர்தம் போலவும் முடிவில் விஷம் போலவும் வரும் சுகம் எதுவோ அது ராஜஸம் என சொல்லப்படுகிறது
எந்த சுகம் துவக்கத்திலும் முடிவிலும் தனக்கு மயக்கத்தை உண்டுபண்ணுகிறதோ, சோம்பல்,தடுமாற்றம் இவற்றிலிருந்து பிறக்கும் அது தாமஸம் என்று சொல்லப்படுகிறது
இயற்கையில் இருந்து உதித்த இந்த மூன்று குணங்களிலிருந்து விடுதலையடைந்த, அந்த சுத்த ஸத்துவம் பூவுலகிலோ அல்லது தேவலோகத்தில் தேவர்களுக்கிடையிலோ இல்லை
அர்ஜூனா, பிராம்மண, சத்திரிய, வைசிய, சூத்திரர்களுடைய கர்மங்கள் ஸ்வபாவத்திலிருந்து பிறந்த குணங்களுக்கு ஏற்றவாறு பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது
அந்தக்கரணங்களை அடக்குதல், புறக்கரணங்களை அடக்குதல், தவம், தூய்மை, பொறுமை, நேர்மை,சாஸ்திரஞானம், விக்ஞானம், கடவுள் நம்பிக்கை இவையாவும் பிராமணனுக்கு ஸ்வபாவத்தில் உண்டான கர்மங்களாகும்
சூரத்தன்மை, துணிவு, உறுதி, சாதுர்யம், போரில் புறங்காட்டமை,தானம், ஈஸ்வரத்தன்மை இவைகள் சத்திரியங்களுக்கு ஸ்வபாவத்தில் உண்டான கர்மங்களாகும்
உழவும், கால்நடை காத்தலும், வண்கமும் இயல்பாயுண்டாகிய வைசிய கர்மங்கள். உலகம் இயங்க பணியை செய்வது சூத்திரனுக்கு இயல்பாய் உண்டான கர்மம்
அவனவனுக்குரிய கர்மத்தில் இன்புறுகின்ற மனிதன் நிறைநிலையை அடைகிறான். தன் கர்மத்தில் கருத்து வைப்பவன் எப்படி பரிபூரணத் தன்மையை அடைகிறான் அதைக்கேள்
யாரிடத்திலிருந்து உயிர்கள் உற்பத்தியாயினவோ, யாரால் இவ்வையகம் எல்லாம் வியாபிக்கப்பட்டுள்ளதோ அவரை மனிதன் தனக்குரிய கர்மத்தால் அவரை வணங்கி சித்தியடைகிறான்
குறையில்லாத பிறருடைய தர்மத்தைவிட குறையுள்ளதாக இருந்தாலும், தன்னுடைய தர்மம் சிறந்தது. சுவபாவத்தில் அமைந்த கர்மத்தை செய்பவன் கேடு அடைவதில்லை
அர்ஜூனா, குறை உடையதாக இருந்தாலும். தன்னுடன் பிறந்த கர்மத்தை விடக்கூடாது. ஏனென்றால் தீ புகையால் சூழப்பட்டிருப்பதுபோல் எல்லா கர்மங்களும் குறைகளால் சூழப்பட்டிருக்கிறது
எங்கும் பற்றற்ற புத்தியுடையவனாய், சிந்தையை அடக்கியவனாய், ஆசையற்றவனாய், சந்நியாசத்தால் உயர்ந்த கர்மமற்ற நிலையை அடைகிறான்
செயலற்ற நிலையை அடைந்தவன் எப்படி ஞானத்தின் மேலான வடிவாகிய பிரம்மத்தை அடைகிறானோ, அதை சுருக்கமாக சொல்கிறேன் கேள்
பரிசுத்தமான புத்தியுடன் கூடியவனாய், உறுதியுடன், உடலையும், உள்ளத்தையும் அடக்கி, சப்தம் முதலிய இந்திரிய விஷயங்களை துறந்து விருப்பு, வெறுப்பை துறந்து
தனித்திருப்பவனாய், குறைவாக உண்பவனாய், வாக்கையும், உடலையும் மனத்தையும் அடக்கியவனாய், எப்பொழுதும் தியான யோகத்தில் விருப்பமுள்ளவனாய், வைராக்கியத்தை அடைந்தவனாய்,
அகங்காரம், வன்மை, செருக்கு, காமம், குரோதம்,தனக்கென்று எதுவும் இல்லாமல், நான் செய்கிறேன் என்ற எண்ணமின்றி, சாந்தமாக இருப்பவன் பிரம்மமாவதற்கு தகுந்தவனாகிறான்
பிரம்மஞானத்தில் உறுதிபெற்று தெளிந்த மனமுடையவன் துயருறுவதில்லை, ஆசைப்படுவதில்லை, எல்லா உயிர்களிடத்தும் ஸமமாக இருப்பவன் என்னிடத்தில் மேலான பக்தியை அடைகிறான்
நான் எத்தன்மையுடையவனாக இருக்கிறேன் என்று பக்தியினால் உள்ளபடி அறிகிறான். அதன்பிறகு என்னை உள்ளபடி அறிந்து, விரைவில் என்னிடம் ஐக்கியமாகிறான்
எப்பொழுதும் எல்லா கர்மங்களையும் செய்தபோதிலும், என்னை சரணடைகிறவன் எனது அருளால் நித்தியமாயிருப்பதும், அவ்யயம் ஆகிய நிலையை அடைகிறான்
விவேகத்தால் கர்மங்களையெல்லாம் என்னிடம் ஒப்படைத்து, என்னை குறிக்கோளாகக்கொண்டு, புத்தியோகத்தை சார்ந்திருந்து எப்பொழுதும் சித்தத்தை என்னிடம் வைத்தவனாக இரு
கவனியுங்கள் மூவகை குணங்களுக்கான இயல்பினரை கண்ணன் சொல்கின்றான்
ஆசை வென்றவன், எல்லா நிலையிலும் சமநிலை கொண்டவன், உறுதி கொண்ட மனம் கொண்டவன் சாத்வீகத்தான். பேராசை கொண்டவனும், பழிபாவங்களுக்கு அஞ்சாத சுயநல வெறியன் ரஜோ குணம் கொண்ட ரஜோஸன். முரடனும் அறிவில்லாதவனும் சோம்பேரியுமாக இருப்பவன் தாம்ஸன்.
முதல் குணத்துக்கு தவமுனிகளை சொல்லலாம், இரண்டாம் உதாரணம் ராவணன், மூன்றாம் உதாரணம் கும்ப கர்ணன்.
புத்திகளில் மூவகை உண்டு , செய்வதை அறிந்து நிதானத்துடனும் விளைவுகளை அறியும் சிந்தையுடனும் செய்வது சாத்வீகம் , தர்ம நியாயம் பிரித்தரியாமல் சுயநலனை முன்னிறுத்தும் புத்தி ராஜோசம், குழப்பத்திலே சிக்கியிருப்பது தாமோசம்
இதில் விதுரனையும், துரியோதனையும், கிருபரையும் உதாரணமாக கொள்ளலாம்.
உறுதி எனப்படும் வைராக்கியத்திலும் மூவகை உண்டு. என்ன நடப்பினும் தன்னிலை தவறாதவன் சத்வ ஞானி, எப்பாடு பட்டேனும் தன் சொத்துக்களையும் சுகத்தையும் அதிகாரத்தையும் காக்க விரும்பும் குணம் ரஜோ குணம். அச்சமும் கலக்கமும் கொண்டு துயரத்திலும் துக்கத்திலும் மூழ்கியிருப்பது தாம்ஸ குணம்
இதற்கு பீஷ்மர், துரியோதனன், திருஷ்டிராசனை சொல்லலாம்
ஒருமனிதனின் செயலின் விளைவு எனப்படும் மூவகைபடும். முதலவாது தொடக்கம் கசப்பு முடிவு இனிப்பானது அது சத்வ சுகம். இரண்டாவது தொடக்கம் இனிமை முடிவு கசப்பு அது ரஜோ குணம், மூன்றாவது முடிவிலும் மயக்கம் கடைசியிலும் மயக்கம் அது தாம்ஸ குணம்
முதலவாது ஞானிகள் சுகம். தவமும் கட்டுப்பாடும் கடினமே ஆனால் அவர்களுக்கு பின்னாளில் ஞானம் கிடைத்து பூரண சுகம்
இரண்டாவது போதை, பெண், பதவி போன்ற சுகம், அதிலே மூழ்கி வலுவிழந்து அழிவில் முடியும் சுகம்
மூன்றாவது என்ன செய்கின்றோம் என தெரியாமலே மூழ்கி அதிலே சிக்கி அப்படியே வீழ்வது, இது அரசியல் கட்சி தொண்டனின் தமஸ் குணம்
இந்த மூன்று குணங்களிலும் இருந்து விடுபடுபவன் தேவர்களும் அனுபவிக்காத பேரின்ப சுகத்தை அடைகின்றான், ஆம் அளவற்ற ஞானமும் ஒரு சுக போதையே அதையும் கடக்க வேண்டும்
4 வகை வர்ணத்தாரின் குணங்களும் அவர்கள் ஆற்றும் தொழில்படியே இருக்கின்றன, குணமே தொழிலுக்கு அடிப்படை
மனதடக்கம், தவம், கடவுள் பக்தி, மிகுந்த கட்டுபாடான வாழ்க்கை, வேதங்களை அதற்குரிய புண்ணியத்துடன் பின்பற்றுதல் ஆகியவை அந்தணன் குணம், அதுவே அவன் தொழில்
உறுதி , வீரம், தைரியம், விவேகம், வேகம் ஆகியவை சத்திரிய தர்மம், அவர்களுக்கு காவலும் பாதுகாப்பு கொடுப்பதுமே தொழில்
உழவும் கால்நடையும் வியாபாரமும் வைசிய கடமைகள், உலகம் இயங்க உழைக்கும் குணம் சூத்திரனுடையது
(கவனியுங்கள், பிறப்பு அடிப்படையில் இவை சொல்லபடவில்லை, குணங்களின் மற்றும் சிந்தனையின் அடிப்படையிலே இது சொல்லபடுகின்றது
வீரமுள்ள பிராமணன் தளபதியாகலாம், சூத்திர குலத்தவர்கள் வால்மிகி வியாசர் போல பெரும் அந்தண கடமை செய்யலாம், சூத்திர குலத்தில் உதித்த கண்ணன் அரசனும் ஆகலாம்
ஆம் சிந்தையும் மன உறுதியும் புத்தியும் சீர்தூக்கி பார்த்து, வர்ண அடிப்படையில் தொழில் செய்ய சொன்னதே அன்றி பிறப்பால் அல்ல..)
எந்த வர்ணத்தான் எனினும் எந்த பரம்பொருளிடம் இருந்து எல்லாம் வருகின்றதோ, எது எல்லா இயகத்துக்கும் மூலமோ அந்த பரம்பொருளிடம் மனதை வைத்தல் வேண்டும்.
பிறப்பின் கர்மத்தை அதாவது எந்த தொழிலில் ஈடுபட உலக வாழ்வு நிர்ணயிக்கின்றதோ அது எத்தகைதாயினும் ஏற்றல் வேண்டும், தொழில் கடமையில் ஏற்றதாழ்வு என்பது இல்லை, தீயினை சுற்றி புகை இருப்பதை போல கர்மங்களிலும் குறை உண்டு
புகை நீக்கினால் தீ தெரிவது போல, பரம்பொருளை நினைத்து சிந்தித்தால் உண்மை விளங்கும். ஆசையினை அடக்கி , புலன்களை அடக்கி, பரம்பொருளில் சிந்தனையினை நிறுத்தினால் அது புரியும்
எல்லாம் கடந்த ஒருவன் எப்படி ஞானத்தை அடைந்து அதையும் தாண்டி பிரம்மத்தை நெருங்குகின்றான்?
நற்குணத்தால் நிறைந்து, வைராக்கியத்தில் நிறைந்து அதில் ஆசைகளை அடக்கி, புலன்களை வென்று, குறைவாக உண்டு, குறைவாக தூங்கி, தியானத்தில் நிலைத்து, எல்லா சிந்தைகளையும் பரம்பொருளில் நிறுத்தி, எல்லாம் அவனால் செய்யபடுகின்றது என்பதை முழுக்க உணர்ந்து, அவன் இயல்பிலே நிலைத்து கலந்திருப்பவனே அவன்
அவனை நன்மை மகிழ்விக்காது, தீமை அவனை கலங்கடிக்காது எந்நிலையிலும் சூரியன் போல அவன் தன் போக்கில் இருப்பான் அவனை எதுவும் பாதிக்காது
என்னை சரணடைந்த ஒருவன் எல்லா நிலையினையும் அடைகின்றான்
அர்ஜூனா, கர்மங்களை எல்லாம் என்னிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு , என்னை சார்ந்திருந்து, என்னில் உன் சித்தத்தை வை, அதைவிட மேலானது ஏதுமில்லை
ஆம், “வருத்தபட்டு பாரம் சுமப்பவர்களே என்னிடம் வாருங்கள், நான் உங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன் …” என்பது இயேசுவின் வாக்கு
புத்தனும், இயேசுவும் சொன்ன அதே வார்த்தைகள்தான், ஆம் கீதையின் வரிகளே எங்கு திரும்பினாலும் எதிரொலிக்கின்றது
அந்த பெரும் தத்துவ நதியில் இருந்து ஆளாளுக்கு ஒரு பாத்திரத்தில் அந்த ஞான நீரை எடுத்து புது பெயர் இட்டார்களே தவிர, அந்த தத்துவமும் தூய்மையும் கீதையிலிருந்தே வந்தது.