பகவத் கீதை 18: மோட்ச சந்நியாச யோகம் : 03/03

“அர்ஜூனா, அறிவினால் செயல்களை யெல்லாம் எனக்கெனத் துறந்துவிட்டு, என்னிடத்தே ஈடுபட்டு, புத்தி யோகத்தில் சார்புற்று, எப்போதும் என்னைச் சித்தத்தில் கொண்டு இரு.

என்னைச் சித்தத்தில் கொண்டிருப்போனாய் எல்லாத் தடைகளையும் எனதருளால் கடந்து செல்வாய். அன்றி நீ அகங்காரத்தால் இதனைக் கேளாது விடுவாயாயின், பெரிய நாசத்தை அடைவாய்.

நீ அகங்காரத்திலகப்பட்டு “இனிப் போர் புரியேன்” என்று துணிவாயாயின், உன் துணிவு பொய்யாகும் . இயற்கைகுணமான உன் போர் குணம் உன்னை அங்கே இழுக்கும்

இயற்கையில் தோன்றிய ஸ்வகர்மத்தால் கட்டுண்டிருக்கும் நீ, மயக்கத்தால் அதனைச் செய்ய விரும்பாயெனினும்,உன்னை மீறியும் அதைச் செய்ய உந்தபடுவாய்.

அர்ஜுனா, எல்லா உயிர்களுக்கும் பரம்பொருள் உள்ளத்தில் நிற்கிறான். மாயையால் அவன் எல்லா உயிர்களையும் சக்கரத்திலேற்றிச் சுழற்றுகிறான்.

அர்ஜுனா, எல்லா வடிவங்களிலும் அவனையே சரணெய்து, அவனருளால் பரம சாந்தியாகிய நித்திய ஸ்தானத்தை எய்துவாய்.

இங்ஙனம் ரகசியத்திலும் ரகசியமாகிய ஞானத்தை உனக்குரைத்தேன். இதனை முற்றிலும் ஆராய்ச்சி செய்து எப்படி இஷ்டமோ அப்படிச் செய்.

மீட்டுமொருமுறை எல்லாவற்றிலும் ஆழ்ந்த ரகசியமாகிய எனது பரம வசனத்தைக் கேள். நீ திடமான நண்பன். ஆதலால் உனக்கு இந்த ரகசியத்தை சொல்லுகிறேன்.

உன் மனதை எனக்கு தா. என் தொண்டனாகு . எனக்கென வேள்விசெய். என்னையே வணங்கு. என்னை அடைவாய்,இதுதான் உண்மை, நீ எப்பொழுதும் எனக்கு இனியவன்

எல்லா அறங்களையும் விட்டு விட்டு என்னையே சரண் புகு. எல்லாப் பாவங்களினின்றும் நான் உன்னை விடுவிக்கிறேன். துயரப்படாதே.

இதை எப்போதும் தவமிலாதோனுக்கும், பக்தியில்லாதோனுக்கும், கேட்க விரும்பாதோனுக்கும் என்பால் பொறாமையுடையோனுக்கும் சொல்லாதே.

இந்தப் பரம ரகசியத்தை என் பக்தர்களிடையே சொல்லுவோன், என்னிடத்தே பரம பக்தி செலுத்தி என்னையே எய்துவான். ஐயமில்லை.

மானிடருள்ளே அவனைக் காட்டிலும் எனக்கு இனியவன் வேறில்லை. உலகத்தில் அவனைக் காட்டிலும் எனக்கு உகந்தவன் வேறெவனும் இல்லை.

நம்முடைய இந்தத் தர்மமயமான சம்பாஷணையை எவன் படிப்பானோ, அவன் செய்யும் அந்த ஞான காரியங்களால் நான் திருப்தி பெறுவேன். இது என் உறுதி.

நம்புதல் கொண்டு, பொறாமை போக்கி இதனைக் கேட்பது மட்டுமே செய்தாலும், அவனும் விடுதலையடைவான், அப்பால் புண்ணியச் செயல் செய்தோர் எய்தும் நல்லுலகை எய்துவான் .

அர்ஜூனா, சித்தத்தை ஏகாந்தமாக்கி இதை நீ கேட்டு வந்தாயா? தனஞ்ஜயா, உன் அஞ்ஞான மயக்கம் அழிந்ததா?

அர்ஜுனன் சொல்லுகிறான், “கண்ணா மயக்க மழிந்தது நின்னருளாலே, நான் நினைவு அடைந்தேன்; ஐயம் விலகி நிற்கிறேன்; நீ செய்யச் சொல்வது செய்வேன்.

சஞ்சயன் சொல்லுகிறான் , இப்படி நான் வாசுதேவனுக்கும் மகாத்மாவாகிய பார்த்தனுக்கும் நிகழ்ந்த அற்புதமான உரையாடலை கேட்டேன்.

யோகக் கடவுளாகிய கண்ணன் இந்தப் பரம ரகசியமான யோகத்தைத் தான் நேராகவே சொல்லும்போது நான் அதை வியாசனருளால் கேட்டேன்.

அரசனே, கண்ணனின் வியப்புக்குரிய இந்த புண்ய சம்பாஷணையை நினைத்து நினைத்து நான், மீட்டு மீட்டும் களிப்பெய்துகிறேன்.

அரசனே (திருஷ்டிராசனே), பரமாத்வாவின் மிகவும் அற்புதமான அந்த ரூபத்தை நினைத்து நினைத்து எனக்குப் பெரிய ஆச்சரியமுண்டாகிறது; மீட்டு மீட்டும் களிப்படைகிறேன்.

கண்ணன் யோகக் கடவுள், எங்குளன், வில்லினை யேந்திய விஜயன் தன்னோடும்? அங்கு திருவும் ஆக்கமும் வெற்றியும் நிலை தவறாத நீதியும் நிற்கும்..”

கீதையின் நிறைவு பகுதி இது, அதன் சுருக்கம் இதுதான்

அர்ஜூனா என்னில் உன் முழு நம்பிக்கையும் வைத்து கர்மத்தை செய், நான் எல்லாம் விளக்கியாயிற்று, போர் வேண்டாம் என்று நீ விலகினாலும் அடிப்படையில் நீ வீரன், தர்மனோ இல்லை பீமனோ தாக்கபட்டால் உன் இயல்பு உன்னை போருக்கு அழைக்கும் , உன் இயல்பினை நீ மீற முடியாது.

எல்லா உயிரிலும் பரம்பொருள் இருக்கின்றான், அவன் விருப்பம் இருக்கின்றது, கண்ணுக்கு தெரியாமல் உலகை இயக்குபவன் அவனே, நீ அவனை உணர்ந்து அவனை அடைவாய்

அர்ஜூனா இந்த ரகசியத்தை நான் உனக்கு உரைத்தேன், நீ இனி முடிவெடு. உன் மனதால் என்னை அறி, உன் மனதை எனக்கு கொடு. உன் எல்லா பாவங்களில் இருந்தும் நான் உன்னை விடுவிப்பேன்

உனக்கு சொன்ன இந்த போதனையினை நம்பிக்கை இல்லாதவன், மடையன், அறிவில்லா முட்டாள், கேட்க விரும்பாதவனுக்கு சொல்லாதே

இதை என்னை நம்பியவரிடம் சொல் , அப்படி சொல்பவனை நான் நேசிப்பேன், அவனின் எல்லா ஞான காரியங்களிலும் நான் துணையிருப்பேன். இதை சொல்பவன் மட்டுமல்ல காது கொடுத்து கேட்பவனும் புண்ணிய உலகை எய்துவான்

இத்தோடு கீதையினை முடிக்கின்றான் பகவான், தெளிந்த அர்ஜூனன் முக மலர்ச்சியுடன் உற்சாகமாய் காண்டீபத்தை கையில் எடுக்க, பாஞ்சன்ய சங்கை எடுக்கின்றான் கண்ணன்

தூரத்தில் இதை மனதால் உணர்ந்து மகிழும் சஞ்சயன் மகிழ்ச்சியாலும் பூரிப்பாலும் நிறைகின்றான், கண்ணன் யோக கடவுள் என்பதை உணர்ந்து, கண்ணனும் அர்ஜூனனும் இருக்குமிடம் வெற்றி என சொல்கின்றான்

இத்தோடு அத்தியாயம் நிறைவுறுகின்றது

இந்த நீண்ட அத்தியாயம் கிட்டதட்ட கீதையின் சுருக்கமாகின்றது, இதில் கவனிக்க வேண்டிய சில வரிகள் உண்டு

அர்ஜூனா உன் மனதை எனக்கு கொடு, என்னில் நிலைத்திரு என்பதும் உன் பாவங்களை நான் விடுவிக்கின்றேன் என்பதும் பைபிளில் அப்படியே வரும் வசனம்

“ஒருவன் என்னுள்ளும் நான் அவனுள்ளும் நிலைத்து நின்றால் அவன் நித்திய வாழ்வடைவான்” என்றும் “கடவுள் ஒருவரே பாவங்களை மன்னிக்க வல்லவர்” என்பதும் அப்படியே வருகின்றது.

தன் ஞான போதனையினை முட்டாள்களிடமும், அசட்டை செய்யும் மூடர்களிடமும் , நம்பிக்கை இல்லாதோரிடமும் சொல்லவேண்டாம் என்கின்றான் கண்ணன்

“பன்றிகள் முன் முத்தை எறிய வேண்டாம், உங்களை ஏற்றுகோள்ளாவிட்டால் காலில் தூசி என தட்டிவிடுங்கள்” என்கின்றார் இயேசு

எவன் மனதால் என்னை நேசிக்கின்றானோ அவனை நான் நேசிப்பேன் என்கின்றார் பகவான், அர்ஜூனனின் மயக்கம் இந்த அத்தியாத்தில் அவரால் தெளியவைக்க‌படுகின்றது

அப்படியாக நாமும் மயக்கம் தெளிவோம்

தொலைவில் இருந்து கேட்ட சஞ்சயன் மகிழ்ந்தது போல நாமும் இன்று கீதையினை கேட்டு மகிழ்ந்திருக்கின்றோம், சஞ்சயன் சொல்கின்றான் கண்ணனு அர்ஜூனனும் இருக்குமிடம் வெற்றியாகும்

அது போர் வெற்றி மட்டுமல்ல, கண்ணன் என்பது பரமாத்மா, அர்ஜூனன் என்பது நம்மை போல் ஜீவாத்மா. ஆம் பரம்பொருளும் ஜீவாத்மாவும் கலந்திருக்கும் இடம் வெற்றி நிச்சயம், அங்கு ஒரு ஆபத்தும் வராது.

கீதையின் இறுதியில கண்ணன் தெளிவாக சொல்கின்றார் , கீதையினை சொல்பவனும் கேட்பவனும் நல்லுலகம் அடைவான் இது சத்தியம்

ஆக நாமும் 18 அத்தியாயங்களையும் கேட்டோம் உங்களுக்கும் சொன்னோம்.

பகவான் நம் எல்லோருக்கும் நற்கிரியைகளையும் தெளிந்த புத்தியினையும் நல் மனதையும் அருளட்டும்.